sümüklerim… Men yerimden çetin terpenerem.
- Gezmek nedir?! Siz qaçacaqsınız. Uçacaqsınız. Reqs edecek, sanki sema boyu süzeceksiniz. Biz göyde axan ulduza tamaşa edecek, güneşin qürubunu izleyeceyik. Sehere yaxın gölün sahilinde dolaşacaq, güneş üfüqde görünen kimi heç kimin ömrü boyu yemediyi lezzetli seher yemeyi yeyeceyik. Günortayadek narın qumun üzerinde kef edecek, axşamüstü böyük bir konfet qutusu alıb yeniden qatara eyleşecek, beledçi komposterinin uçuşan göy, yaşıl, narıncı konffettilerinin müşayietiyle yeni evlenenler kimi heç kese mehel qoymadan xoşbextlik qanadlarında uça-uça küknar etriyle dolu meşeye girecek ve sizin eve yaxınlaşacayıq…
Sükut.
- Vessalam, – qarı mızıldandı. – Amma hele heç ne başlanmayıb.
Sonra soruşdu:
- Yaxşı bütün bunlar senin neyine lazımdır? Meqsedin nedir?
Genc xeyirxah tebessümle gülümsündü:
- Xanım qız, sizinle yatmaq isteyirem.
Qarının boğazı tıxandı. Qeherlendi:
- Ömrümde birce defe de olsun heç kimle yatmamışam.
- Bele de… Qarımış qızsınız!
- Bununla fexr edirem!
Genc teessüfle başını buladı:
- Ne demeli, doğru imiş. Siz sözün esl menasında, qarımış qızsınız.
Sonra dinşedi. Evden ses gelmedi.
Sakitce, sanki kimse illerle açılmamış gizli su kranını burub açdı, ondan damcı-damcı su süzülmeye başladı. Qarı ağlayırdı.
- Niye ağlayırsınız?
- Bilmirem, – o hıçqırdı.
Bir azdan qarı susdu. Oğlan onun sakitleşmek üçün kresloda yellendiyiini hiss etdi.
- Yazıq qarı, – deye pıçıldadı.
- Mene «qarı» deme!
- Yaxşı, – dedi. – Klarinda.
- Menim adımı haradan öyrendin? Onu heç kes bilmir axı!
- Klarinda, niye sen o vaxt bu evde gizlendin? O zaman… Uzun iller bundan önce…
- Bilmirem. Yadımdan çıxıb… Ne bilim. Belke de, qorxudan.
- Neden qorxurdun axı?
-Qeribeydi. Heyatımın evvelinde yaşamaqdan qorxurdum, sonra – ölümden. Hemişe nedense qorxmuşam. Amma sen mene düzünü de… Menim o iyirmi dörd saatım ne qeder davam edecek… Göl kenarında gezintiden sonra qatarla geri dönüb meşe yolu ile evime geldiyimizden sonra, sen
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
