de çox xeyirxah işdir.
- He, Klarinda, – genc dillendi. – Bundan doğru seçim ola bilmez.
Kilidler terpendi, cefteler cırıldadı ve qapı taybatay açıldı. Damarları çıxmış qupquru el göründü, şüşeni götürüb geri çekildi.
Bir deqiqe ötdü.
Sonra pulemyot ateşi kimi suretli ayaq sesleri eşidildi. Arxa terefden olan girişin de qapıları süretle açıldı. Pencerelerin çerçiveleri qopub otun üstüne düşdü. Sonra pencere şüşeleri çiliklendi. Pencerelerden bayıra toz püskürdü.
Nehayet, geniş açılmış giriş qapısından boş şüşe qab bayıra atıldı, daşa deyib parça-parça oldu.
Ve budur, eyvanda o gezişir. Quş kimi iti ve yüngül. Güneş şefeqlerini onun üstüne serib. Ele bil qara perdelerin arxasından uçub sehneye qonmuş bir melekdir. Sonra hemin o meleksimalı qız pillekenlerle endi, oğlanın elinden tutdu.
Tesadüfen yol öten bir oğlan bu sehneni gördü. Ele teeccüble baxdı ki, gözleri az qaldı hedeqesinden çıxa. Elece berelmiş gözleri ile de onları terk etdi.
- Neye göre mene ele baxırdı? – qız soruşdu.
- Çox, çox, lap çox gözelsen.
- Güzgüye baxmaq isteyirem.
- Yox, yox, lazım deyil.
- Şeherde hamının xoşuna geleceyem? Belke, bu mene ele gelir? Menimle zarafat etmirsen ki?
- Sen gözellik mücessemesisen.
- Demeli, men qeşengem. Özüm bilirem. Bu gece hamı menimle reqs etmek isteyecek. Kişiler bir-bir meni reqse devet edecekler.
- Hamı bir nefer kimi.
Cığırda vızıldayan arıların ve xışıldayan yarpaqların ehatesinde dayandı, gencin yay güneşi kimi gözel sifetine baxıb soruşdu:
- Uilli, men isteyirem ki, sen hemişe bele mehriban olasan. Her şey bitenden, biz bura dönenden sonra da.
Oğlan onun gözlerine baxdı, barmaqlarını yanaqlarına toxundurdu.
- He, – dedi, mehebbetle sığalladı, – he.
- İnanıram. Men sene inanıram, Uilli.
Ve onlar cığırla qaçıb gözden itdiler. Toz ise havadan asılmışdı. Qapılar, pencereler taybatay qalmışdı. Güneş asanlıqla içeri gire biler, quşlar orada yuvalarını qurar, bala çıxarardılar. Yay güllerinin leçekleri ise yaz yağışı kimi otaqlara ve hele

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>