an danışacaq güc geldi mene. «Qızım, her oxuyan qadın işlemek mecburiyyetinde deyil ki. Sen yaxşı bir ana olmaq isteyirsen. Men de senin yaxşı ana olmanı isteyirem. Ancaq oxusan, elmli olsan, yaxşı ana ola bilersen. İstemersen işlemersen. Evde övladlarına baxar, onlara oxuma-yazma öyredersen.» — şeklinde davam eden bir çox cümle sıraladım ard-arda. Qızım razı olmuş kimi görünürdü. Seheri gün işden gelende onu stolda Cin Eli kitabını oxuyarken gördüm. Qızım oxuma-yazmağı aylar evvel öyrenmiş, ancaq her kesden gizletmişdi.

Müellim heyret içinde idi. «Nece olur axı, uçaq bir günde bu qeder şeyi öyrene bilir?» — deye soruşurdu. Bu sualın cavabı ele uzun ve başa düşülmesi ele çetin idi ki… O an susmaq en gözel cavab idi, çünki o sualın cavabını ancaq men ve Nazlı başa düşe bilerdi.

İndi qızım Qazi Universitetinde müessise iqtisadiyyatı fakültesinde oxuyur. Ana dilini çox gözel bildiyi qeder de, ingilis dilini bilir. En gözeli ise her fürsetde «Canım anam» — deye sarılıb yanaqlarımdan öpür. Men de onun o utandığım sille ile qızartdığım yanağından öpürem...

<< 1 2 3 [4]