Ayan: Seherden butun ushaqlar burda idi. Nezaretci hekimler gucle chixartdilar. Yalvar-yaxar axira biz qala bildik. Hamisi seni görmek isteyirdi. Hele Raufu göresen... Gözleri dolmushdu, senin yaxshi oldugunu görende o qeder sevindiki.
Tebii ki, bűtun bunlar xosh ve gözel idi, ancaq Emilin gözű Nigari axtarirdi. Beyninden bűtűn hadiseler silinmishdi sanki.. Ancaq birden... Her shey yavas-yavas yadina dushurdu...
Az önce simasinda olan o hefif gulushden bele eser-elamet qalmamishdi.
Yumrugunu möhkem sixaraq, bedenine ezab verirmish kimi dayanmaga chalishirdi. Űzű ve gözleri qizarmishdi qezebden.
- Sizin Nigardan xeberiniz var?!
Ramin derhal Emilin narahatligini görerek: - Seher burda idi qardashim, birazdan geler yagin.
- Onu niye tek buraxmisiz?
Emil astaca bashini qaldiraraq: Men getmeliyem...
O qeder bedeni gucsuz ve yaralari sizildayirdi ki, belini qaldira bilmirdi.
Tibb bacisi derhal mudaxile ederek:
- Neynirsiz siz? Tikishleriniz achila biler, bashinizi bele qaldirmayin. Xeberiniz var ki hele emeliyyatdan teze chixmisiz?
Emil onun sözlerine ehemiyyet vermeyerek, yeniden qalxmaga ceht etdi. Űreyi sűretle döyűnűrdu. Nigardan chox narahat idi.
Ramin: Qardashim uzan, bele eleme.
Tibb bacisi: Siz artiq gedin, o dincelmelidir. Gedim hekimi chagirim, bele olmaz...
Ramin: Biz gedirik. Söz verirem sene Nigari tapacam. Birce sen bir delilik eleme qardashim. Bizi narahat qoyma. Ashaqdayig hec hara getmirik. Bu telefonu da qoyuram yanina, bir shey lazim olsa zeng at qalxim yuxari.
Emil narazi baxishlari ile Ramine baxaraq: - Eger men size deyerliyemse, o menden 2 qat deyerli olmalidir. Onu tapin, tek qoymayin.
Ramin: Sene söz verirem, rahat ol qardashim. Dincel. Ayan, Dinar ve Ramin otaqdan chixaraq qapini örtdűler.
Dinar: Bu nece sevgidi bele? Göresen hele de bele insanlar var heyatda? Her sheye regmen sevir. Ancaq onu axtarir, onu dushunur... Herden Nigara paxilliq edirem. Amma o da layiqdi sevilmeye.
Ayan divara

<< 1 ... 121 122 [123] 124 125 ... 157 >>