biraz qarishiqdi. Sen zeng etsen, gele bilmedi deye pis olacaq.
Emil biraz tereddűd ederek: Hm.. Axsham zeng ederem onda.
Emilin gözlerine ani bir keder chökműshdű. Eslinde sebebi belli idi, ancaq bu narahatligi hec de ebes yere deyildi.
Melek xestexana pillekenlarindan qalxaraq, temkinli baxishlari ile yol almishdi. Eslinde nece qarshilanacagini bilirdi. Palataya yaxinlasharaq, özunde cesaret tapib qapinin desteyinden tutdu. Derinden köksűnű ötűrűb, qapini achdi. Her kes teeccublu baxishlari ile ona baxirdi. Melek qapida dayanmish, icheri kecmek uchun telesmirdi.
Dinar qashlarini chataraq: - Neye gelmisen ay qiz?! Cix get burdan!
Ayan ayaga qalxib, hirsle: - Sen ne űzsűz qizsan?!
Melek: Men... Men bura pis niyyetle gelmemishem.
Dinar: Get burdan! Senin niyyetin bellidir.
Emil agir-agir, yorgun uz ifadesi ile dillenerek:
- Hörmetsizlik etmeyek. Gelib, gelibse kecsin...
Melek qapidan kecherek, diqqetle Emile baxdi.
- Olar men Emilnen teklikde danishim? Xahis edirem... Uzun cekmeyecek.
Ayan ve Dinar hecne demeden otaqdan cixdilar. Melek yashla dolmush gozlerini silmeye chalishirdi. Özude bilmeden űreyi agrayirdi sanki...
- Söze neden, nece bashlayacagimi bilmirem... Sen o gun, yani menim qolumdan tutub mene o sözleri deyerken, o qeder agir idiki...
Emil onun sozunu keserek: - Melek, lazim deyil...
- Xahis edirem kesme sözűmű. Seni ilk gorduyum gun, yani o gun sadece mene tapshirilan bir sheyi elemek uchun gelmishdim.. Amma seni görende, o mesum, kederli, chekici, qezebli baxishlarin meni özune bagladi. Her defe onlari gormek uchun bir behane ile yaxinlashirdim sene. Belke heyatimda en chox ehtiyacim olan idi o baxishlar. Sen, sen niye bu qeder yaxshisan?! Hetta mene dediyin o sözlere baxmayaraq, sene qarshi kin saxlamiram. Unuda bilmirem seni.. Bilirem senin uchun bu sozlerim ehemiyyetsizdir.
Emil: Kas ki, butun bunlari demek uchun ozune bura kimi gelmeye eziyyet vermezdin. Dűz deyirsen, bűtűn bunlarin menim uchun hec

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 157 >>