bir ehemiyyeti yoxdur. Sen özune qarshi inam hissini itirdin. Belke sende bizden biri ola bilerdin, belke dost olaraq heyatimizda qala bilerdin. Amma bele chirkin emellerle deyil.
- Bes o? O da sene qarshi cirkinlik edib. O da yalan danishib.
- Sen onunla özunu bir tutursan? Chirkinlik bilirsen nedi? Esla charesizlik deyil, sevgi deyil, utanc deyil, hetta yashadiqlarina mehkum olmaqda deyil. Bűtun bunlari dushun mence sen... O temizliyine baxmayaraq menden qacir, sen ise hele de cesaretle uzume baxa bilirsen. Butun bunlara sebeb olan bir insanin yaninda dayanaraq o qizi alcaltmaga chalishirsan. Hemde onun ne yashadiqlarini bile-bile. Bundan boyuk chirkinlik var sence?!
Melek bashini ashagi salaraq, eshitdiyi sözlerin agirligini derk edirdi.
- Ne vaxtsa Nigar seni bagishlasa, o vaxt da men bagishlayacam. Gunahsizin haqqini boynunda chox dashima, agir geler.
Melek butun bu sözlere daha chox döze bilmeyib, celd otaqdan cixdi. Söz yarasi daha derin ve daha agir olur. Bunu Emil onda yaratmagi bacarmishdi.
Nigar dűnen gece öz evlerine yani Qebeleye qayitmishdi. Bu ev ona o qeder hadiseleri xatirladirdi ki... Her kűncű, her divari eziz idi ona. Köhne shekillere baxdiqca, atasinin xatiresi daha da yaralayirdi onu.
Nigarin anasi ona yaxinlasharaq, saclarindan sigalladi. Nigar o qeder hesretinde idi ki bu hissin. Anasinin qucagina siginaraq gözlerini yumdu.
- Menim eziz balam, ele chox sevindim ki gelishine.
Hemishe burda qal, bizimle qal...
Nigarin anasinin o gözel gözleri kederden yigilmishdi. Alnindaki qirishlar zamanin agir xettlerini hopdurmushdu űzűne.
Nigar anasini berk-berk qucaglayaraq:
- Etrin uchun o qeder darixmishdim ki, ana. Son gunlerimi bashimi senin dizlerinin uzerinde kecirtmek isteyirem.
- Qizim ne son gunler? Ne danishirsan?
- Ana soz gelishi dedim. Yani evim uchun, senin uchun, balaca qardashim uchun o qeder darixmishamki ne dediyimi bele bilmirem.
- Qalx qizim, yemek hazirlamisham, birazdan shagirdlerim

<< 1 ... 126 127 [128] 129 130 ... 157 >>