vururdum...
Emil: Ne?!
Dinar: Ay da... Neynemisen sen?!
Zaur qashlarini chataraq: Sonra qapida dayanan muhafize geldi. Meni aparmaga chalishirdilar... Nazim ayaga qalxaraq men terefe geldi. Meni ele salirmish kimi 'Yetimsen' dedi... Mene yetimsen dedi.. Heyatimin tek gerceyini zerbe ile űzűme vurdu.. O an belkede meni vursaydilar qanim bele axmazdi.. Bir anliq her sheye nifret eledim. En zeif yerimden vurdu...
Emil Zauru chiyninden tutaraq: - Deyecek söz tapa bilmirem...
- Menim o qeder zerbelerime, heyatimi mehv edecek 1 sözle cavab verdi... Bu sözun altinda bilirsen neler yatir?! Sen hec kimsen.. Seni istediyim vaxt mehv ede bilerem. Öldűrűb atsam, yiyesiz kimi hec axtaranda olmayacaq. Hetta istesem seni min cur oyuna getire bilerem... Bu deqiqe hetta özűnu demir barmaqliqlar arasinda tapa bilersen... Amma hecne etmirem, cunki sen sadece bir zavallisan. Butun bunlari cemi 1 sözle ifade etdi. O an onu öldüre bilmek uchun neleri vermezdim... Zaur bashini eyerek qezebden qizarmish gözlerini gizletmeye chalishdi. Söz yarasi agir olur, sagalmaz olur. Bir insanin qururunu qirmaga, menliyini ezmeye 1 söz bele kifayetdi.
Teselli etmek uchun deyilesi söz yox idi onda. Chunki bu 1 insanin fiziki yox, menevi zeyifliyi idi.
Ramin yumrugunu sixaraq: - Namussuz eclaf! O alchaga göre elini qana batirmaga deymez.
Emilin sanki yaralari tezelenmishdi. Nitqi qurumushdu. Nece chetin idi hemin an bir söz bele dile getirmek...
Dinar: Allaha hevale edin onu. Cox kecmez.. Bir kimsesizin qűruri le, menliyi ile oynamaq Allah qatinda en bagishlanmaz gunahlardandir. O cezasin ele chekecek ki.. Qram-qram...
Zaur sanki bir anliq Allaha űsyan edirmish kimi, qezebli baxishlari ile etrafa baxdi. O hemin an Nazimi öldure bilerdi. Ancaq onu bu uchuruma dushmeye icaze vermedi Allah...
Növbeti gun Saat 08 00
Rauf ve Melek geceni deniz kenarinda kecirtmishdiler. Melek bűtűn heyatini bir nece saata sigdiraraq Raufa danishmishdi. Isti qumun űzerinde oturmush Rauf,

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 157 >>