bashini dizine qoyub, sessizce oturmushdu.
- Nigar?!
Nigar sesden diksinerek, tez arxaya chöndű. O qeder qorxmushdu ki, rengi sap-sari idi. Emil tez ona yaxinlasharaq: Burda neynirsen?! Qalx, gedirik.
- Me...men..
Emil onun qolundan tutaraq, qaldirmaga chalishdi.
- Saatdan xeberin var senin? Islanmisan, su ichindesen..
Nigar elini chekerek: - Burax meni!
- Nigar qalx gedirik! Ele eleme ki seni mecbur aparim.
Nigar ayaga qalxaraq: - Gelme arxamca! Artiq besdi. Istemirem butun bunlari.
- Nigar sen ne danishdigini bilmirsen...
- Cox gözel bilirem. Niye gelmisen? Ne isteyirsen? Qoymayacaqsiz rahat heyatimi yashayim?
Emil Nigarin qolundan tutaraq, onu aparmaga chalishdi. Bu defe Nigar daha da sert muqavimet göstererek: Burax meni, el chek menden! Özűm gedecem..
- Nigar xahis edirem, incitme meni. Gel gedek. Bax sebrim yoxdur..
Artiq Emilin esebden eli titreyirdi. Nigar qashlarini chataraq: - Senin hec qururun yoxdur?
- Ne?! Ne dedin sen???
Emil bu eshitdiyine inana bilmirdi. Gözleri qezeble dolmushdu.. Yumrugunu sixaraq özunu gucle saxladi. Belke de bir bashqasi ona bu sözu deseydi onu öldűrerdi. Nigar ani olaraq agzindan chixartdigi bu kelimeye gore chox utanirdi. Emilin bu baxishlari cox soyugqanli idi... Hec vaxt ona bele baxmamishdi. Hetta Nigarin bedeni qorxudan esirdi... Emil Nigari chiyninden berk sixaraq:
- Bunu hec vaxt unutmayacam! Hec vaxt. Heyatimda en böyuk peshmanciligim oldu... Sende unutmayacaqsan amma, sen hec unutmayacaqsan! Butun bunlari deyerek, sert addimlari ile ordan uzaqlashdi. Emilin kecirtdiyi hissleri, sozler bele kifayet etmezdi ifade etmeye. Hansi űmidlerle, ne kimi isteklerle gelmishdi ora. Son anina kimi műbarize apardi. Ancaq Nigar 1 cumlesi ile her sheyi mehv etdi.. Dűzdű... Dogrudanda sonraki peshmanciliq fayda vermez!..
'Insan yalniz ozunden ve oz gunahlarindan chekinmelidir. '
Nigar heyati boyu itiren teref oldugu uchun, Emilin bu gedishi onun belke de heyat yolunda son itkisi idi.

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 157 >>