Nigar ses vermirdi. Gunay bir daha onun buz kimi qollarina toxunaraq, hicqiriqla:- Nigar ne olar acda gözunu.. Yalvariram..
Ancaq yene de hec bir ses gelmirdi.
Bu defe daha sert toxunaraq: Nigar ac gozunu! Elini nebzine tutaraq, vurmadigini gordu.
Gunay bagiraraq: Nigaaaaar!!
Sesden her kes diksinmishdi.
Heyat qapisinda dayanmish Emil, Ayan ve Zaur sesi eshiden kimi heyacanlanmishdilar.
Ayan: Ay Allah o ne ses idi?
Her 3 de bir-birine baxaraq agillarina gelen ilk fikiri redd etmeye chalishdilar. Ta ki, evden gelen hönkurtuler, vahimeli sesleri eshidene kimi.
Emil qulagini tutaraq o sesleri eshitmemeye chalishirdi. Ayanin qorxudan elleri esir, heyacandan ureyi suretle doyunurdu. Emilin uz-gozu qizarmish gozlerinden axan yashlari dayandira bilmirdi.
- Yox! Ona hecne olmayib, deyerek derhal qapidan kecib eve qalxdi. Ilk Nigarin cansiz bedeni deydi gozune. Elini divardan tutaraq dayanmaga chalishdi. Ayaqlari tutuldu bir anliq. Yerinde donmush veziyyetde gördüklerine inana bilmirdi. - Ni... Nigaaaar... deyerek sesi batana kimi bagirdi. O qeder agrili idiki bu an.. O gecikmishdi. O eslinde cox gecikmishdi. Nigar bu ezabdan qurtulmush, ebedi rahatligina qovushmushdu... Nigar onu sonsuzadek terk etmishdi.
6 ay sonra...
Emil sarsintili gunlerini, agrili-acili anlarini unuda bilmirdi. Gece bir yuxu gormushdu. Alib, aparirdi onu heqiqetler. Her gun, her gun Nigarin qebrini ziyaret edirdi. 1 gun bele olsun onu tek qoymamishdi.Her getdiyinde, ilk kecirtdiyi agrilari hiss edirdi. Neleri vermezdi onu bir anliq gormek uchun...
Ruh kimi gezib-dolanirdi etrafda. Nigar gedishi ile her sheyi aparmishdi özu ile. Heyat chox qeribedir.. Eger o gun, o saat, o deqiqe olmadisa, hec bir zaman olmayacaq demekdir. Chunki geriye qayitmaq imkansiz.. Nigara cixib getmek qaldi, Emile arxasiyca baxmaq.
Bu gunde Emil qebir ustune gelmishdi. Qebir dashina toxunaraq, Nigari ezizleyirmish kimi toxunurdu.. Torpagindan bir ovuc goturub, doyunca qoxladi. Bashini dashin

<< 1 ... 154 155 [156] 157 >>