bunlari nezere alaraq, anamin Emil haqqinda cox etirazini bildirmemesi meni teeccublendirirdi. Emil sade bir aileden cixmishdi, atasi ile anasi ayrilmishdilar (atasi ailesini atib getse de, men anamla olan cox mehdud sohbetlerimde bu fakti dememishdim, cunki hetta men, onun vere bileceyi reaksiyadan qorxurdum), Almaniyada oxudugu universitet dunyanin top 50-de deyildi (duzu, hec top 250-de deyildi). Butun bunlar kifayet idi ki, menim snob xasiyyetli anam Emili qebul etmesin. Amma o edirdi, her halda eden kimi gorunurdu. Ikimizin arasinda olan dialoqlarin minimum hedde olmasini nezere alaraq, men de cox derine getmirdim.
Emilin Almaniyaya gedeceyi gun yaxinlashdiqca, depressiya simptomlarim coxalirdi. O yanimda ola-ola artiq darixirdim, qarshidaki bir il gozume dururdu. Gedeceyi gun catmishdi, ozu istemese de, men de onu hava limanina oturecekdim, aglayacagimi bildiyinden menim yola salmagimi istemirdi. Raminin mashini ile getdiyimizden, Leyla da bizi tek buraxmamishdi. Ucush seher 6-da idi, saat 4-de biz artiq pasport qebul shobesinin qarshisinda idik. Bashimi Emilin ciynine soykeyib, sessizce aglayirdim. Emilin ozu de kefsiz olsa da, "aglama, balacam, qishda yene gorusheceyik" deyib saclarimi sigallayirdi. Menim emim de Almaniyada yashadigindan qishda ya men Almaniyaya onlari ziyarete gedecekdim, ya da Emil Bakiya gelecekdi. Dekabr ayina qeder ise hele uzun 4 ay vardi.
Emil ve Ramin oz aralarinda nese danishirdilar, arada Leylanin de sohbete qoshuldugunu eshidirdim. Men ise bashim Emilin chiyninde onun barmaqlari ile oynayirdim, koyneyinin manjetini sigallayirdim. Sanki her xirda detail ile ellerini, qollarinin qurulushunu yaddashima hekk edecekdim. Goz yashlarim onun ciynini islatsa da, yaziq sesini cixarmidi, susurdu. Artiq qapidan kecmek ucun vaxt gelib catmishdi- Emil vaxti uzatmaq ucun, novbenin en sonunda durmushdu. Novbe yaxinlashdiqda son defe onu qucaqladim, ne o meni, ne de men onu buraxmaq istemirdik. Saclarimi operek "yaxshi, besdi" dese de, ozu de

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 102 >>