sadece bir noqteye baxib fikirleshirdim, 1 il erzinde yashadiqlarim, Emile gore qurban verdiklerim yadima dushdukce hem ozume aciyir, hem de esebileshirdim.
Qerarim qeti idi- Emili heyatimdan bir defelik olaraq cixardirdim. Daha oz-ozumu aldatmayacaqdim, her munasibetin bir ashinma noqtesi var ve biz hazirda o noqtedeydik.

11
Bahadur duz deyirdi, chekdiyimiz bu qeder eziyyet ve yorgunluqdan sonra yaxshi bir sham yemeyine layiq idik. Otagda qalib Emile gore aglamaq fikrim yoxdu, "besdir artiq" deyib Bahadura zeng etdim. Ne otag, ne de el telefonu cavab vermirdi. Yeqin ki, meni gozlemeyib getmishdi, elbette, nazimla oynayasi, mene gore Milana gelib otaga qapanasi deyil ki. Her ehtimala qarshi koridora cixib otaginin qapisini doydum. Bir az kecmish acdi qapini, yene adetim uzre yuxudan oyatmishdim onu.
- bagishlayin, bayaq zeng vurdum, eshitmediz, dedim yeqin cixmisiz.
- yox, telefonum sessizde olub, eshitmemishem. Sene nolub? Aglamisan?
Ureyimden "chert, nado bilo umitsa pered tem kak priyti syuda, navernoe ya vsya krasnaya shas" (lenet sheytana, bura gelmemish gerek uzumu yuyardim, yeqin, indi qipqirmiziyam) kecdi. Istemirdim shexsi problemlerim yayilsin, umumiyyetle, problemleri etrafikdaki insanlarla (elbette ki, Leyladan bashqa) paylashmagi sevmezdim.
- yox, aglamamisham. Bu hardan cixdi?
Yalan danishmaqda "loser" (dostlarimla aramizda olan zarafat: yeni ki, elinden hec ne gelmeyen, umidsiz) oldugumdan, daha pis qizardim. Gozlemediyim shekilde Bahadur elini uzume qoydu, "bax bunlar deyir ki, aglamisan", deyesen, bu hereketini ozu de gozlemirdi deye, tez elini cekdi. Ola bilsin ki, bu hereketi sadece impulsiv idi, qarshinda aglayan birini gordukde hemishe onu qorumaq, derdine sherik cixmaq refleksi yaranir insanda. Bahadurda da, cox guman, bu refleksiv bir hereket idi.
Sohbeti deyishmek ucun:
- gedek yemeye? Acindan olurem, - dedim.
- he, elbette.
- hare gedeceyik? (nece geyinmeyimi bilmeyim lazimdi, shiq bir restorana qisa shortlarimda gede

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 102 >>