sonra dayilarim mene hediyye kimi mamam ile meni Fransaya 2 heftelik tetile gondermishdiler. Ilk defe idi ki, mama ile ikimiz tetil edirdik; heyatimda en zovq aldigim tetillerden biri idi.
Menim papam kimi huquq peshesini secmeyim, yeqin ki, sizi teeccublendirer. Huquq bizde ailevi, nesilden-nesile kecen bir sahe idi. Babam da, papam da, emim de huquqshunas idiler. Men de onlarin yolunu davam etdirecekdim. Papama olan nifretim de bu saheye olan maragimi azaltmamishid. Duzdur, dayilarim universitet secimim, burda qalmaghim ile o qeder de xoshbext deyildiler, onlara gore ne vaxtsa peshman olacagim addimi atirdim, imkan oldugu halda, ondan duzgun istifade ede bilmirdim. Hemin vaxt butun bunlari fikirleshmek istemirdim.
Universitet illerimin maragli kecdiyini deye bilmerem. Dersler gozlediyiminden maraqsiz, muellimler savadsiz (bezilerini cixmaq shertile) idiler. Telebelerde de derslere qarshi ele boyuk maraq gormurdum. Dersden kenar hec bir qrup yoldashim ile elaqe de saxlamir, sohbetlerine, yigncaqlarina qoshulmurdum. Bezen haqqimda 'Snejnaya koroleva", "Ledyanaya princessa" (Qar kralicasi, buz shahzadesi) dediklerini eshitsem de, qulaqardina vururdum. Insanlarla gundelik unsiyyetde olmaq, onlarin elave suallarina cavab vermek meni yorurdu. Ozum ucun yalniz ozumden ibaret bir daxili dunya duzeltmish ve hemin dunyada mumkun ola bileceyim qeder xoshbext idim.
Shexsi heyatima geldikde ise... burda veziyyet bir az daha gergin idi. Papamin hereketi mende kishilere qarshi inamsizliq yaratmishdi. Eslinde, mentiqi dushunende bir insanin hereketine gore her kes haqqinda bele dushunmeyin sehv oldugunu basha dushurdum. Cunki her halda gozumun qabaginda emim, dayilarim, bezi tanishlarim kimi numunevi aile bashcilari da var idi, hamiya eyni perspektivden yanashmanin mumkun olmadigini bilirdim. Sadece, her defe mentiqin sozune qulaq asmiriq heyatda, cox hallarda yaratdigimiz stereotiplere uyur, her kesi "eyni arshinla" olcuruk.
Bu stereotiplerim menim hereketlerime,

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 69 >>