olurdum. Birdne telefonuma tanimadigim nomreden zeng geldi. Gozumu qarshimdaki veregden cekmeyib, fikirsiz halda "alo" dediyimde bir nece saniyelik sukutdan sonra, papamin sesini eshitdim:
- Nazrisha..
Hec ne demeden- deye bilmeden susub qalmishdim. Son defe onunla, o menim arxamca universitete geldiyinde danishmish, daha dogrusu, acilayib qacmishdim. Indi onun sesini bele eshitmek mene pis tesir edirdi. Evvelki tek kobudlashmaq, onu acilamaq istesem de, alinmirdi, soz tapa, nese deye bilmirdim. Papam da menim susmaghimdan ureklenib:
- Kak dela, docha? Vse xorosho? (Necesen, qizim, yaxshsian?)- kimi suallar sorushurdum. Men ise gozumdne yash axa-axa susmagha davam edirim. Papam is ehey danishirdi- menim ucun nece darixdigini, sesimi eshitmek istediyini, gorushmek ucun imkan yaratmaghimi, ishimi ve s. sorushurdu, men ise onun en dediyine fikir vermeden sadece sesine qulaq asirdim. Darixmishdim onun ucun... Sonda "Nerminin adini senin adina uygun secdim, bilirsen, nece sene oxshayir, eynile senin korpeliyinde" dedikde, sanki fikirden ayirdim ve telefonu sondurdum. Menle ilk menim onu acilamadighim, qovmadighim sohbetinde yeni dogulmush qizindan soz acmamali idi- bununla da meni realligha, onun meni atib getmeyine, menim 7 il atasiz boyume fikirlerine qaytardi. Etmemeli idi bunu.. 20 yashinda men ise papami 2 ayliq bir korpeye qisqanirdim ve o ushaga (hansina ki, hec vaxt "baci" demeyecekdim) nifret edirdim.


14.

Papam durmadan zeng edir, yeqin ki, ne oldughunu basha dushmek isteyirdi. Men ise bezib telefonu sondurdum. Bashimi stolen ustune qoyub aglamaghima davam edirdim. Qapinin sesinden kiminse iceri geldiyini hiss etdim. Kenan idi. Onu gorub uzumu gizledib gozlerimi silmek istesem de, artiq gec idi. Gormushdu shishmish uz-gozumu.
Yene gozunde o qaygili ifade vardi.
- Nazrisha, nolub?
Papamdan sonra ilk insan idi ki, mene "Nazrisha" deyirdi.
- Niye aglayirsan? Kim sene ne deyib?
Ilk evvel cavab vermesem de, derdimi danishmagha, ureyimi

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 69 >>