heyatimiz bir nece ay davam edirdi. Her Ikimizin aglinda "Bu ne vaxta qeder davam edecek? Sabah ne olacaq?" suallari olsa da, dilimize getirmezdik. Kenan her sheyi evvelceden mene aciq shekilde bildirmishdi, mene hec bir umid vermemishdi, men de bu shertleri qebul etmishdim. Indi sabaha nese umid beslemeye haqqim yox idi.
Kenanla baghli hisslerimi, indiki bu "heyat"mi hec kese danishmamishdim: mamaya umumiyyetle deye bilmezdim, heyatinda en nifret etdiyi yolu indi oz qizinin secdiyini eshitse, dusheceyi veziyyeti tesvir etmek cetindir. Bacimla yash ferqim cox oldughundan hec vaxt sirr yoldashim kimi gormemishdim onu. Refiqemse, hec yoxdu. Bu sebebden hisslerimi ele ozumle bolushmeye, ozumun deyib ozumun eshitmesine oyreshmishdim. Indi bezen Kenana icaze vererdim bu "daxili dunyama".
Universitetin son kursunda idim. 1-ci semestrin bitmesi ile, bizim evde "bes sonra?", "ne etmeyi fikirlehirsen?", "belke, magistratura?", "belke yox, mutleq lazimdir", "magistraturasiz tehsil olar hec?", "elbette ki, xaricde", "burani neynirsen? Bakalavri oxudun burda, besdir", "hec geleceyini fikirleshmirsen" kimi frazalar gun kecdikce daha cox eshidilmeye bashlayirdi. Mamam daha xosh dille, xalalarim ve dayilarim ise daha aciq shekilde meni "geleceyimi dushunmeye" sesleyirdiler. Almaniyada yashayan dayim Alekper meni ozunun yashadigi sheherdeki unibersitete sened vermeyimi meslehet gorur, Iskender dayim huquq sahesinde Ingilterenin daha yakhshi secim oldughunu israr edir, Celal emim ise Amerikadan bashqa her yerin yalan oldughunu tekid edirdi. Mamam da dayilarim ve emimin arqumentlerini bir yere yigaraq "sherait ki var, mutleq istifade etmek lazimdir, harani isteyirsen, sec" teklifinini ireli sururdu. Men ise.. Hec yere getmek istemirdim ve bunu onlara her vechle basha salmagha chalishirdim. Kenani qoyub hec yana gedesi deyildim.. Hem de haminin menim heyatim uzre qerar vermesine esebleshirdim...

18.
Yeni il yaxinlashirdi. Papamin gedishinden sonra mamamda qeribe bir xasiyyet

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 69 >>