ise Anarla nahar yemeyine cixar, sessiz gedib-gelmeklerimi davam ederdim. Bir defe axsham Kenanin esebi oldugunu hiss etdim, gun erzinde hami ile hemsihekinden quru danishir, sual verilende gerildiyi hiss olunurdu. Her kes getdikden sonra,
- Ne olub? Niye belesen?- sualima bend imish kimi,
- Bir de o praktikantla nahara getmeyini istemirem,-dedi.
- O praktikantin adi Anardir, ikincisi de, niye ki?
- Gormusen, sene nece baxir? Sene qarshi laqeyd deyil o.
- Anar menim yegane dostumdur, bu bir. Ikincisi de, men ona qarshi sen dediyin menada laqeydem.
Men danishdiqca Kenan daha da esebileshirdi. Elindeki qelemi sixmagdan barmaqlarinin sumukleri agarmishdi.
- Istemirem gorushmeyini bir de onla.
Kenani bu derecede qisqanc bilmirdim.
- Men de cox shey istemirem, amma demirem. Yeni ili, Novruzu, senin ad gununu yad adamlar kimi kecirmek istemirdim. Amma susmagha mecburdum. Men senin heyatina qarishmadigimcun, sen de mene qarishma.
Bunu deyib cixmishdim otagdan. Bu bizim ilk davamiz idi. Bilirem ki, son deyildi. Her shey evvelki kimi davam ede bilmezdi. Bu her ikimizi bezdirecekdi, o menim heyatima qarishmagha calishacaq, meni ise munaisbetlerin bu seviyyesi qane etmeyecekdi. Getdikde bir-birimize qarshi pretenziyalarim da coxalacaqdi. Butun bunlari fikirleshmek meni qorxudurdu.
Novbeti gun axsham her ikimiz sakitleshmishdik.
- Uzr isteyirem dunenkine gore. Qisqaniram, bogmagha chalishiram, alinmir.
- Sen de bagishla. Mene onsuz da hec bir umid vermemishdin ki, ele deyim.
- Besdir..
- Yox, imkan ver sozumu deyim. Sen evvelceden menle aciq danishmishdin. Dunen dediklerimi demeye haqqim yoxdur.
Kenan meni sevirdi, bilirdim, belke de, menim onu sevdiyimden daha artiq sevirdi. Bunu dile getirmese de, davranishindan, baxishlarindan bilirdim, basha dushurdum. O mene cox oxshayirdi, onu basha dushmek mene asan idi.
Aprelin ortalari idi. Ad gunume cox az vaxt qalmishdi, mamanin hemin gun nese planladigini bilsem de, uze vurmurdum. Onsuz da Feridenin dozmeyib

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 69 >>