Dostunun günden-güne pisleşdiyini gören biri onu hekime göstermeyi qerara alır. Hekim xesteni müayine etdikden sonra onun ağacda yarpaqlar saralıb tökülenedek ömrü qaldığını bildirir. Bunu eşiden xeste dost her seher ayılıb penecere qarşısındakı ağaca baxardı.
Payız yaxınlaşmışdı ve ağacdakı yarpaqlar yavaş-yavaş saralıb tökülürdü. Belece yarpaqlar hamısı tökülmeye başladı ve sonda ağacda yalnız üç yarpaq qaldı, dostu bu üç yarpağında töküleceyini gözleyirdi, amma yarpaqlar tökülüb getmirdi. Bunun ümidiyle xeste dost yavaş-yavaş sagalmağa başladı. Günler keçdi ve bir gün o ağaca yaxınlaşanda gördü ki, ağacdakı yarpaqlar kağızdandır ve bu zaman dostu ona dedi: "Ağacdakı yarpaqları çoxdan

külek aparmışdı ve men senden xebersiz ağaca kağızdan xeyali yarpaq düzeltdim,

senin ümidin itmesin deye."