Hz Eli.e s atilan bohtan ... Peyğemberi Ekrem (s.e.v.v) Medineye hicret eder-ken Eli (e)-ı özünün Mekkedeki vekili ve naibi seçdi ki, camaatın emanetlerini (o hezretin yanında qoymuş-dular) öz sahiblerine qaytarsın, sonra Medineye gelsin. Eli (e) emanetleri sahiblerine tehvil verdiyi günlerde Ebu Süfyanın oğlu Henzele, Ümeyr ibni Vail Seqefini qızışdırdı ki, o Hezretin yanına gedib (guya emanet olaraq Peyğembere verdiyi) seksen misqal qızılı teleb etsin. Sonra ona dedi: – Eger Eli senden şahid istese, biz qüreyşliler senin üçün şehadet vereceyik. Sonra ona yüz misqal ağırlığında qızıl mükafat verdi, bele ki, onun içinde on üç misqal ağırlığı olan boyunbağı da var idi. Ümeyr Eli (e)-ın yanına gelib öz emanetini istedi. Eli (e) ne qeder axtardısa, onun adına bir emanet görmedi ve bildi ki, o, yalan danışır. Sonra, belke öz iddiasından el çeksin - deye, ona öyüd-nesihet verdi. Lakin öyüd-nesihetin heç bir xeyri olmadı. Ümeyr israr edib deyirdi: – Menim Qüreyşden şahidlerim vardır, onlar menim üçün şehadet verecekler: Ebu Cehl, Ekreme, Eqebe ibni Ebi Muit, Ebu Süfyan ve Henzele.
Eli (e.s) buyurdu: – Bu bir hiyledir ki, onu tökenin yaxasına yapışacaqdır!
Sonra gösteriş verdi, bütün şahidler hazır olub Kebe evinde oturdular. Ümeyre üz tutub buyurdu: – De görüm, emanetlerini Peyğembere ne vaxt vermişdin?
Ümeyr: – Günortaya yaxın vaxtlarda tehvil verdim ve o, onları elimden alıb öz qulamına verdi.
Sonra Ebu Cehli çağırdı ve hemin sualı ondan da soruşdu, lakin Ebu Cehl "men cavab vermeye bir lüzum görmürem"-deyerek özünü xilas etdi.
Ondan sonra Ebu Süfyanı çağırıb hemin sualları ondan soruşduqda Ebu Süfyan dedi: – Gün batana yaxın vaxtlar idi ki, Ümeyr emanetini Mehemmede verdi, o da alıb öz qoynuna qoydu.
Növbe Henzeleye çatanda dedi: – Yadımdadır, güneş semanın düz ortasında idi, Ümeyr emaneti Mehemmede verdi ve o da qebul edib qarşısına qoydu ki, gedende onu götürüb aparsın.
Sonra Eqebeni çağırdı, ondan veziyyeti soruşduqda dedi: – Axşam çağı idi ki, Ümeyr

[1] 2 3 >>