emaneti Mehemmede tehvil verdi ve o da emanetleri derhal öz evine gönderdi.
Sonra Ekremeni çağırıb bu emanet meselesini soruşduqda, o dedi: – Sübh çağı idi ki, Ümeyr emaneti Peyğembere tehvil verdi, Mehemmed alıb derhal Fatimenin evine gönderdi.
Orada oturan Ümeyr bütün hadiseleri müşahide edir ve onların danışıqlarındakı ziddiyyetli sözleri eşidirdi. Sonra Eli (s.e) Ümeyre dedi: – Görürem ki, rengin saralıb ve halın deyişilib!
Ümeyr dedi: – İndi ki, bele oldu, düzünü sene deyeceyem. Çünki hiyleger adam nicat tapmaz. Allaha and olsun, men heç bir şeyi Mehemmede emanet vermemişdim. Meni bu işe Henzele ile Ebu Süfyan tehrik etdiler. Üzerinde Ebu Süfyanın arvadı Hindin möhürü olan dinarlar menim yanımdadır, onu mene mükafat vermişdiler.
Eli (.s.e) buyurdu: – Evin küncünde gizledilen qılıncı getirin.
Qılıncı getirdiler, Eli (.s.e) onu oradakılara gösterdi ve buyurdu: – Bu qılıncı tanıyırsınızmı?
Dediler: – Beli, bu, Henzelenin qılıncıdır.
Ebu Süfyan: – Bu qılınc Henzeleden oğurlanmışdır!
Eli (e.s)Eger düz deyirsense, onda senin qara qulamın Mehle ne etmişdir?
Ebu Süfyan: – O bir iş üçün Taife getmişdir.
İmam (e.s) Kaş ki, geleydi, sen de onu bir daha göreydin. Eger düz deyirsense, onu çağır gelsin.
Ebu Süfyan susdu, sonra o Hezret, Qüreyşin başçılarından on neferin qulamına bir yeri gösterib buyurdu ki, oranı qazsınlar. Qazdıqdan sonra birden Mehlenin cesedini tapdılar. O Hezret buyurdu: – Onu çıxarıb getirin.
Cesedi çıxardıb Kebeye teref apardılar. Camaat Mehlenin cansız cesedini gördükde heyrete düşdüler ve onun qetle yetirilmesinin sebebini Hezretden soruşdular. İmam Eli (e.s) buyurdu: – Ebu Süfyanla onun oğlu bu qulamı tamahlandırmış ve ona azad olmaq vedesi vererek vadar etmişdiler ki, meni qetle yetirsin. O da yol üstünde pusqu qurmuşdu. Mene hücum etdikde ona möhlet vermeden boynunu vurdum ve qılıncını aldım.
Onların hiylegerlik tedbirleri heç bir netice vermedi, sonra başqa bir mekr işletdiler ki, onun da heç bir neticesi

<< 1 [2] 3 >>