Xeber geler daha ömrün qışından,
Soyuyarsan -
saçlarına qar düşer.
Ancaq köhne kitabların içinden
Herden-herden
köhne mektublar düşer. Eyilersen, götürersen gizlice,
boylanarsan -
arvad-uşaq görmesin.
Çekilersen otağın bir küncüne,
gizli-gizli oxuyarsan her sözü. Bu ne sevgi mektubudu, ilahi,
indiyecen ağrıyır her sözü de.
Yazan qızın neydi adı, ilahi,
Yaddan çıxıb sifeti de, üzü de. Oxuduqca lal setirler seslener,
Yavaş-yavaş sesi düşer yadına.
Bir herfden - qaşı düşer yadına,
Bir herfden - gözü düşer yadına. O gözlerden yadigartek
varaqda
Göz yaşının lekesini görersen.
Birden donu xışıldayar otaqda,
Pencerede kölgesini görersen. Diksinersen, boylanarsan
qapıya;
" o kölgeni arvad-uşaq gördümü?!"
Tez mektubu atarsan külqabıya,
yandırarsan her sözünü, setrini. Sözler yanar - kağızı da
yandırar,
Sözler yanar - o qızı da yandırar.
Sözler qaçar o alovun içinden,
Sen baxdıqca -
basar seni soyuq ter.
Sıra-sıra qara qarışqalartek Qaçıb geder qara-qara herfler.
Tekce o qız qaça bilmez bu oddan.
Bir quş olub uça bilmez bu oddan.
O qız yanar o alovun içinde,
Göye qalxar o alovun dilleri.
O alovun dillerine sarmaşıb
Yanar, yanar uzun-uzun telleri. Yanar bir vaxt saçlarını
oxşayan
Uzun-uzun barmaqları, elleri. O qız yanar -
erşe çıxar tüstüsü,
Kağız yanar -
külqabıda küllener.
Qefil birden
külqabının içinden Yere düşüb bir üzük diyirlener. Lap özünü
itirersen - baxarsan,
O üzüyü götürersen - baxarsan;
Bu üzüyü axı harda görmüsen?
Bu üzüyü görmemisen belke heç.
Sen o qıza haçan üzük vermisen?
Ona üzük vermemisen belke heç. Arvadın da qefil girer
qapıdan:
- Elindeki nedi? - deyer.
- Üzükdü.
- O üzüyü ne yaxşı ki, tapmısan,
neçe vaxtdı, itirmişdim, gezirdim. Sonra geler, senden alar
üzüyü:
- Bunun rengi niye bele qaralıb?
Barmağına gücle salar üzüyü:
- Ele bil ki, bir balaca daralıb. Külqabıdan tüstü qalxar hele
de,
o mektubun külü hele işarar.
Maddım-maddım durub baxar arvadın,
o tüstüden bir cüt gözü yaşarar. - Heç

[1] 2 >>