ağlayırdım.Aradan bir ay keçmışdı.Günel neçe defe zeng vursada cavab vermirdim.Men helede başıma getirilen bu işleri hezm ede bilmirdim.Nece hezm ederdim axı?Bu bir ayda ancaq Nergizle ve Nahidle danışırdım.Mene ele gelirdi Nergizi yeni-yeni tanımağa başlamışam.Sanki illerle bir evde yaşadığım bacım Nergiz bu qız deyildi.Onun menim qayğıma qalmağı mene çox xoş idi.Bu vaxt erzinde o mene daim destek olduğunu sübut etmişdi.Men ağlayanda derdimi danışanda o meni dinleyer çox ağıllı meslehetler vererdi.Bir gün men qonaq otağında sakit oturmuşdum.Otağımızda ortaq istifade etdiyimiz balaca şkaf vardı.Nergiz şkaf seliqeye salırdı.birden o heyecanlı sesle meni sesledi.
-nolub bacı?
-Könül lenti sene demeyi unutmuşam.İcazesiz senin lentini oxumuşdum yadımdaydı sene deyim.Men yaxınlaşıb lenti ondan aldım.
-Bilirem bacı narahat olma.Vüsal orda yazdıqlarını öz dili ile dedi.Nergiz otaqdan çıxandan sonra men lenti oxudum.Vüsal yuxusunu yazmışdı.En axırda da “Sen menim qismetimsen men qismetimden raziyam S...S....”.Üzümde gülüş yaranmışdı.O son sözleri yazmağa utanmış,baş herflerini yazmışdı.
Bir gün Günel bize geldi.Qapını ona men açdım.O olduğunu görende teccüblenmışdım.
-qabı ağzında danışaq?Belke içeri keçım.
-keç buyur.Men qesden ona xoş geldin etmirdim.Ona helede hirsli idim.Günel birbaş Nergizle menim otağıma getdi.O evvellerde bir neçe gece bizde qalmışdı.Evde Nergizle men idim.Nergiz Günelle mehriban görüşüb bizi tek qoymaq üçün otaqdan çıxmaq isteyirdi ki,Günel qalmağını istedi.Günel menim çarpayımda eyleşdı.Bir nöqteye baxırdı.Sanki indi ne deyeceklerini düşünürdü.
-Könül mene iki gün sonra elçı gelir.Men yene maraq ve teccüble baxırdım.Düzdü o Elnurla görüşürdü ancaq bu sözü ele demişdi ki, mene ele geldi bir başqa adam elçı çıxıb.
-ne gözel bey kimlerdendi?
-Elnurdu.Biz “heri”yle “nişan”ı bir edeceyik,bizim evde.Günelgil heyet evınde qalırdılar.Mende onlarda az qalmamışdım.Böyük bir zalları vardı.Eyni anda otuz qırx adam stol arxasında eyleşe

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 53 >>