"Seqife"-ye daxil olmadılar. Çünki, onlar böyük müsibet olan Peyğemberin (s) vefatı münasibetile hazırlıq görürdüler. Artıq "Seqife" ehli Ebu-Bekre bey'et etmişdiler. Eli (e) ve onunla olanların bu işe müxalifet ederek bey'etden imtina etmekden başqa çıxış yolları yox idi. Bu, Ömer ibn Xettabdan neql olunan revayetden me'lum olar: "Peyğember (s) vefat ederken bize me'lum idi ki, Ensar ehli bizimle müxalifdir. Onlar gizlice Beni-Saidenin "Seqife"sinde cem oldular. Bizden (mühacirlerden) olan Eli, Zübeyr, ve onlarla olanlar bize müxalif oldular". { Sehih-Buxari cild 8. Seh. 540. "El-mühari-bin min ehlil-küfr" kitabı. "recimel-hubla minez-zina" babı. }

Eli (e) ele bir veziyyetde delil getirmeyin fitneden v haqqının aradan getmesinden savayı heç bir te'siri olmayacağını bilirdi.

Her terefden İslamı ehate eden fitnelerin xeteri, Medine ehlinden olan münafiqler ve Peyğemberin (s) vefatından sonra feallaşmış Medine etrafında meskunlaşan münafiq ereblerin İslamı tehdid etme tehlükesi ve buna elave olaraq yalançı Müseyleme, Telhe ibn Xüveyled el-Effak, Seccaç ed-Decale, Rum, kesra, Qeyser ve başqaları da müselmanların pusqusunda durmuşdular. Hemçinin İslam ve onun vücudunu tehdid eden xeterler qarşısında, tebii ki, Eli (e) öz haqqını qurban verecekdi. Lakin xilafet barede öz delillerinden el çekmeyecekdi. O Hezret (e) xilafet barede öz haqqını qorumaq ve İslam düşmenlerinin istifade ede bilmeyeceyi bir şekilde xilafet barede ictihad edenlere delil getirmek isteyirdi. Buna göre de evinde oturdu ve etrafında olanlarla birge altı ay müddetinde bey'et etmedi). { İmam Şerafuddinin "El-müraciet" kitabından.}

Buxarinin neql etdiyi revayet sübut edir ki, eger Eli (e) heç bir fitne törenmeden öz haqqını almaq üçün kifayet qeder qüvvesi olsaydı bunu ederdi. "Aişe deyir: ... Fatime Peyğemberin (s) vefatından sonra altı ay yaşadı. Vefat ederken eri Eli (e) gece iken onu defn etdi. Ebu-Bekrin buna icazesi yox idi. Eli (e) ona namaz qıldı. Xanım Fatime (e) heyatda olarken

<< 1 2 3 [4] 5 >>