hezret Elinin (e) hamı ile elaqesi var idi. Xanım vefat etdikden sonra Hezret Eli (e) heç kimi görmek istemirdi. Lakin Ebu-Bekrle barışıb ona bey'et etmeyi arzulayırdı. Bütün bu müddet zamanı bey'et etmediyine göre Ebu-Bekre, onun yanına tek gelmesi üçün xeber gönderdi. Hezretin onu tek de'vet etmekde meqsedi o idi ki, Ebu-Bekr Ömerle gelmesin. Ömer ise and içib, - sen ora tek getmeyeçeksen - deyirdi. Ebu-Bekr - meger mene ne edecekler? - deye cavab verdi. - And olsun Allaha ki, men ora tek gedeçeyem". { Sehih-Buxari Cild 5. Seh.382. "El-Meğazi" bölümu. "Xeyber Muharibesi" babında. } İmam Şerafuddin Elinin (e) bu hereketini bele açıqlayır: (Eger Eli (e) bey'et edilen zaman bey'ete telesmiş olsaydı, onda onun üçün hüccet tamam olmazdı ve şi'eleri üçün de bürhan parlamazdı. Lakin O Hezret (e) din hifz etmekle xilafetde olan haqqını hifz etmeyi cem etdi. O zaman veziyyet ne qılıncla müqavimet etmeye, ne de hüçcet getirmeye imkan vermirdi). { İmam Şerafuddinin "El müraciat" kitabından. } Ebu Süfyan Elini (e), defelerle xilafetde olan öz haqqını teleb etmesine şövq etdiyi zaman bu heqiqet daha da aydınlaşır. O deyirdi: "Eger istesen onların üzerine atlar ve kişiler göndererem. Her yerden onların yolunu keserem." { Xalid Muhemmed Xalid "Xülefaur-resul" kitabı, seh. 418, 8-ci çap. } Lakin İmam Eli (e) her defe bu cür kömeyi redd edirdi. Çünki, O Hezret (e) bilirdi ki, Ebu-Süfyanın meqsedi fitne odunun alovlanması ve İslamın aradan getmesine sebeb olan müharibenin qızışmasıdır.

Tural Seferli Al.Shia

<< 1 ... 3 4 [5]