bilende ki, Peyğembere (s) ilk defe "sayıqlayan" sözünü Xelife Ömer demişdir, derhal qezeblenerek onu tesdiqlemeyi redd edirdiler. Hetta bele qerara gelmişdiler ki, saleh sehabeye leke getiren bu cür hedisleri revayet eden Buxariye ve ya her hansı hedis kitabına inanmasınlar!!

Bu hadisenin dehşetinin sirri ondan ibaret idi ki, gerek meclisde olan bütün sehabeler Peyğemberin (s) emrini gecikdirmeden heyata keçireydiler. Hansı ki, O Hezret (s) özünün vesiyyetini yazacaqdı. Revayetden bele me'lum olur ki, eger müselmanlar o emre itaet ederek yerine yetirseydiler Peyğemberden (s) sonra azğınlığa düşmekden amanda olardılar. Sünnilerden kim gözleyerde ki, Peyğemberin (s) sehabelerin böyüklerile son görüşü, ona (s) incikli söz dedikden sonra öz meclisinden onları qovmaqla sona yetecek. Hansı ki, bu sözün yalnız bir me'nası vardır. Nevebide Müslümün "Sehih" kitabına yazdığı şerhinde bunu "sayıqlamaq" kimi qeyd etmişdir. (Allaha penah aparıram) İmam Şerefuddin deyir: (Eger Peyğemberin (s) söylediyi: "Menim üçün qelem-kağız getir. Sizin heç vaxt azğınlığa düşmemeniz üçün vesiyyetname yazım" sözü ve "Seqeleyn" hedisinde dediyi: - Men sizin üçün Allahın kitabını ve ailemden olan Ehli-Beytimi (e) terk edirem. Eger onlardan yapışsanız zelalete düşmersiniz" sözü barede fikirleşsen, bilersen ki, her iki hedisin yalnız bir meqsedi vardır. Nece ki, Peyğember (s) xesteliyinin o vaxtında "Seqeleyn" hedisinde onlara vacib bildiklerinin tefsilini yazmaq istemişdir. Lakin Peyğember (s) yazmaqdan el götürdü. Bu ona göre idi ki, onlar o sözü deyenden sonra, el götürmeye naçar oldu. Çünki, kimsenin "peyğemberliye" te'ne etmesi üçün qapı açılmasın ve o sözlerden sonra yazmaq, özünden sonra fitne ve ixtilaflardan başqa bir eser qoymayacaq idi. Eyni zamanda çekişme başlayacaqdı ki, O Hezret (s) bu yazıda (el-eyazu-billah) sayıqlayıb ya yox? Keçen hedislerden bele me'lum olur ki, onlar Peyğemberin (s) hüzurunda ixtilafa düşmüşler. Onlar ellerinde olan Qur'anla kifayetlenerek Peyğemberin (s)

<< 1 2 [3] 4 >>