itirmek qorxusunu bele unutmuşdum. Qadının arxasınca düşdüm. Uzun bir yol getdik...
Bir anda uşaqlığımı yada saldım. Uşaqlığım uşaq evinde keçmişdi. Bir anda iztirabla keçirdiyim o günler kino lenti kimi gözlerimin önünden keçdi. Özüme ata-ananı, bacı-qardaşı, dost-tanışı orada tapmışdım. İller boyu ana hesretile yaşamışdım...
Xeyli getdikden sonra, nehayet, qadın şeherin merkezinde yerleşen binalardan birinin qarşısında dayandı. Qapının üstünde “YEMEKXANA“ yazılmışdı. Qadın çantasından açarları çıxarıb, qapını açdı ve içeri daxil oldu.
Çantasını masanın üstüne qoyub, her terefe göz gezdirdi. Men pencereden baxırdım. O, işine başladı. İçerini seliqe-sahmana saldı. Sonra eline süpürge götürüb küçeye çıxdı. Yemekxananın etrafındakı qarı temizledi. Bir an şam ağacındakı özlerine soyuq qış gününde yemek axtaran serçelere baxa-baxa fikre daldı. Sanki kiminse gelişini gözleyirdi. Sanki o çaresiz quşlardan kömek, teze bir xeber umurdu. Bir an onun menalı gözleri doldu. O qeder fikirli idi ki… etrafındakı insanları, onların baxışlarını görmürdü. İşini qurtarıb, içeri girdi. Çantasını götürüb, küçeye çıxdı. Qapını bağladıqdan derhal sonra başqa istiqamete yola düşdü. Men de onun arxasınca...
10:30… Qadın yaxınlıqdakı xestexanaya girdi. Oradakılarla salamlaşıb, ikinci mertebeye qalxdı. Koridordakı stulların birinde eyleşdim. Heç kim mene fikir vermirdi, her kes öz işinde idi. Xestexanada o qeder insan var idi ki, ele bil bütün şeher bura yığılmışdı. Hemin qadın paltarını deyişib, işine başlamışdı. Palataları süpürüb-sildi. Her kesle o qeder mehriban, nezaketli danışırdı ki, bir anlıq da olsa, özümü ona benzetmek istedim...
Artıq günorta olmuşdu, çox acmışdım. İstedim bir şey alıb yeyim, amma qadını gözden qaçırmamaq üçün bu fikrimden daşındım. Özümü o qeder yorğun, o qeder ezgin hiss edirdim ki… Bir terefden, aclıq, diger terefden, keçirdiyim qeribe hissler… Beynimde her şey bir-birine qarışmışdı...
14:00… Qadın işini qurtarmışdı. O, paltarını deyişib, çantasını
Aglatdi meni»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç