Aydın getmeli olduğunu anladı:
-He indi getmeliyem deyesen...
-Vau... Bu indiyedek senden eşitdiyim en ağıllı cümledi.
-Hmm... Sen menimle bu cür danışmağa devam etsen, eşideceyin son cümle olacaq gözelim.
-Yaxşı...yaxşı, zarafat etdim.-deyib ürkek nezerlerle Aydına baxıb gülümsedi Yasemen.
Aydın Yasemenin bu uşaq şirinliyinin qarşısında ciddiyyetin saxlaya bilmeyib gülümsedi. Ayağa qalxıb otaqdan çıxanda yadına nese düşmüş kimi ayaq saxlayıb soruşdu:
-Üzük doğurdan xoşuna geldi?
-He Aydın.
Aydın teeccüble çiynini çekib otaqdan çıxan kimi, Yasemen barmağındaki üzüye sevincle baxıb öz-özüne dedi:
-Gülnar haqqlıymış, Aydın doğurdan da axmaqcığazdı. Adı bele gül adı olan qıza, üstünde çiçek olan üzük alıb beyenmemeyini gözleyir.-Bunları deyib gülümserken dehlizden gelen sesle ürperdi:
-Bunu eşitdim!

1 HEFTE SONRA:
Yasemenin etirazlarına baxmayaraq, Aydının israrları neticesinde toy bu gün olacaqdı. Eslinde buna toy demek olmaz, evde keçirilen sade nigah merasimi idi. Çünki Yasemen bele istemişdi.
Aydın da toyun tez olması şertiyle razılaşmışdı. İkisi de bu evlilik oyununun tez başlamasını isteyirdi. İkisi de bu nigahı heyacanla gözleyirdi. Niyyetleri ferqli idi: birinin tek isteyi intiqam, digerinin ki, ise sevgi idi. İkinci ortaq istekleri bu oyunun mümkün olduqca uzun sürmesiydi.

Aydın sebirsizce otaqda var-gel ederek Yasemenin hazır olmasını gözleyirdi. Her şey hazır idi, çiçeklerle bezenmiş nigah masası, yemekler, onsuzda çox az olan qonaqlar, nigah memuruda gelmişdi. Tek eskik olan gelin idi. Aydın gözlemekden bezib Yasemenin anasına seslendi:
-Mehriban xala ne uzun çekdi bu?
-Oğlum, gelini bezemek elede asand deyil.
-Xala men gözlemekden yoruldum. İncimeyin.-deyib Yasemenin otağına teref getdi. Elini qapının desteyine atıb qapını açdıqda gördüyü menzereden yerindece donub qaldı.
Qarşısındaki Yasemenin gözelliyi onu ele heyran etmişdiki heç terpene bilmirdi. Tek qollu ağ donunda, qara uzun saçları yüngül

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 95 >>