teşekkür"-bunları pıçıldarken gözlerinden bir damla yaş süzüldü Yasemenin...
Aydın yatağında üzanaraq Yasemeni düşünürdü:"pah, " Cemile Memmedli Facebook/ Qadinlar Mekani Sehifesi" qurbağanı seçermiş xanım.. Yox gözelim, ele deyil. Adamların yanında meni alçaldarken yaman cesur idin, amma kiçik bir öpüşümle nece titrediyini gördük. Ele qorxaq, aciz... saf, mesum ve şirin idiki... Ey, Aydın özüne gel! Sadece o qıza menim kim olduğumu başa salan, bir daha tekrarlanmayacaq öpüş idi. Hmm...belke de tekrarlana biler"
Seher Yasemen adet etdiyi kimi heyetde oxumaq üçün bir kitab götürüb evden çıxdı. Liftin düymesini basıb kitabı vereqlemeye başladı. Açılan qapıların sesine başını qaldırdıqda gülümseyerek ona baxan Aydını gördü...
-Ne xoş tesadüf gözelim.
-He, elbetde. Atamın menim üçün düzeltdirdiyi ve yalnız menim istifade etdiyim liftde menimle rastlaşmağın bööyüük tesadüfdür.
-İnan men de çox teeccüblendim.
-Besdi Aydın! Heç de gülmeli deyil.
-Ey, men ciddi idim.
İkiside bir-birlerine baxaraq gülmeye başladılar.
-Neyse, ne isteyirsen Aydın?
-Sence?
-Mence ALLAHdan ağıl istemelisen amma bundan artıq vereceyini zenn etmirem. Heyif, qalan heyatını bele yarımbeyin yaşamalı olacaqsan.
Aydın liftin örtülen qapılarını eli ile saxlayıb, Yasemene qezeble baxdı.
-Yene meni alçaldırsan? Keçen defe ne olduğunu unutdun? Belke yene isteyirsen?
Yasemen ürkmüş halda nese demeye çalışarken Aydının telefonuna zeng geldi. Aydın barmağıyla 'sus' göstererek telefonu açdı:
-Alo...beli, menem...ne!...bu nece olub?...hardadı?...bu deqiqe gelirem!
Aydın telefonu söndürüb, pilekenlerden qaçaraq düşdü. Yasemen:
-Aydın ne oldu?-deye arxasınca qışqırsada Aydın çoxdan getmişdi.
Yasemen heç ne anlamayaraq, heyete düşmekdense eve qayıtdı. Eve girdiyi anda anası onu çağırdı:
-Yasemen, qızım geldin?
-He ana.
-Qızım tez hazırlaş, xestexanaya gedirik. Eli dayına zeng vur tez gelsin.
-Ne? Ana ne olub? Niye xestexanaya gedirik axı?
-Qızım Afet xalanı maşın

<< 1 2 [3] 4 5 ... 95 >>