bir sevgi var idiki uşaqlıq dostuna qarşı, içinde her an onunla beraber böyüyen sevgi...

Seher Yasemen yene eyni menzereyle qarşılaşmaq qorxusuyla metbexe yaxınlaşdı. Yene teeccüblenmişdi, çünki menzere dünenkinden tamamile ferqli idi. Dairevi masa da doğranmış pendir, yağ, kolbasa, çörek, bir sözle seher yemeyi üçün
olan her şey var idi. En teeccüblüsü ise bütün bunların olduqca seliqeli şekilde doğranıb düzülmesiydi. Yasemenin masaya hele uzun müddet teeccüble baxacağını anlayan Aydın gülümseyerek dedi:
-Sabahın xeyir heyatım. Hele çox uzaqdan baxasan?
Yasemen bilincsizce masaya yaxınlaşıb Aydına baxıb soruşdu:
-Aydın bunları sen hazırlamısan?
-He gözelim. Ne düşünürsen?
-Nese bişirmeye serişten olmadığını, amma yaxşı doğramaq bacardığını-deyib gülümsedi Yasemen.
-Of Yasemen. Seni razı salmaq mümkün deyil.
-Yaxşıda, zarafat etdim. Sağ ol, eziyyet çekmisen.-deyib uşaq kimi mesumcasına baxdı Aydına.
-Ne? Ele quruca sağ ol? O boyda eziyyet çekmişem.
-Aaa bağışlayın Aydın bey, sifariş etdiyimiz qızıl medal gelib çıxmayıb. Qalsın gelen defeye.
Aydın gülümseyerek Yasemene lap yaxınlaşıb:
-Eybi yox Yasemen xanım, indilik medal yerine bir öpüşü qebul ede bilerem- deyib Yasemenin gözlerinin içine baxdı.
Yasemen gülümseyib başını azca uzadıb Aydının yanağından zerifce öpdü.
-Yasemen indi birinci sinif uşaqları bele yanaqdan öpmür, sense sene bele gözel süfre hazırlayan erini yanaqdan öpürsen tekce. Yaxşı, indilik bununla kifayetlenek-deyib incimiş uşaq kimi çiynini çekdi Aydın. Sonra Yasemenin elinden tutub dedi:
-Sene bir söz demek isteyirem Yasemen.
-Yene nese yandırmısan?
-Ne? Yox...eslinde he, qızartmaq isteyende çörekler yadımdan çıxıb sobada qaldı.
Yasemen yüngülce gülüb-Eybi yox-dedi.
-Men başqa söz deyecekdim. Evliliyimiz haqqında...-Yasemenin tutduğu elini zerifce öpüb sözüne devam etdi-meni bağışla Yasemen. Öz qüruruma göre senin de heyatını mehv etdim. Kim bilir ne xeyalların, arzuların vardı... Sen yaxşı qızsan, çox

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 95 >>