oxşayırsan, evvel o ne idi evde qalmış qızlara oxşayırdın lap.
Yasemen Niluferin bu sözlerine gülüb, çantasından aynasını çıxarıb baxdı. Doğurdanda çox deyişmişdi, gözelleşmişdi ve buna qeyri-iradi sevinirdi. Lakin bu sevinc uzun sürmedi. Telefonuna gelen mesajı açıb oxuduqda bayaqdan gülen üzüne keder çökdü. Nilufer Yasemenin birden kederlenmesinin gelen mesajdan olduğunu anlayıb telefonu elinden aldı. Mesajı oxuyub esebi şekilde deyinmeye başladı:
-Elime düşsen Leyla senin o saçlarından tutub sürüyecem. Amma yox, sevinme hele.
Birden Yasemene dönüb dedi:
-Bizde ora gedirik!
-Deli olma Nilu. Biz heç yere getmirik. Hem gedib neyneyeceyik? Aydın öz seçimini etdi.
-Yox, getmeliyik. O ifrite başa düşmelidiki Aydının yiyesi var.
Yasemen gülümseyib refiqesini sakitleşdirmeye çalışdı:
-Bax Nunu, men ora gede bilmerem. Gedib onlara ne ede bileremki? Hem eminemki orda rahat hereket ede bilmeyecem, bilirsen pilekenler-filan...-deyib başını asağı saldı.
-Yasemen orasını düşünme, gedek.
-Dedimki yox!

Artıq yarım saatdan çox idiki Aydınla Leyla yemekdeydiler. Leyla ne qeder söhbet etmeye çalışsada Aydın onun sualları hevessiz cavab vermekle kifayetlenib yemeyini yeyirdi.
Leyla bu soyuqluqdan bezib qezeble etrafa baxanda gördüyü menzereden gülümseyib:
-Aydın ora bax, utanmadan bura gelib-deyib eliyle uzaqda olmayan masanı gösterdi.
Aydın Leylanın gösterdiyi terefe baxanda elil arabasında Yasemen benzeyen bir qadın gördü. Bu oxşarlıqdan teeccüblensede- "yox, menim Yasemenim daha gözeldi"-deye düşünüb gülümsedi. Gözlerini yumub "menim Yasemenim"-deye pıçıldadı
"menim Yasemenim"... Bu cümle xoşuna gelmiş kimi düşünmeye devam edirdi-"Yasemenim...Yasemenim...Yasemen!"-birden gözlerini açıb o masaya yene baxdı. Hissiyyatı onu aldatmamışdı, heqiqetende ordaki Yasemen idi, yanındakıda Nilufer. Amma çox deyişilmişdi, az qala tanımayacaqdı.

-Super Nilu, senin ağlına uyduq geldik. İndi ne olacaq? Of, ele bil Brazilya serialıdı. Bizi görseler

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 95 >>