dedi:
-İnana bilmirem ki, qarşımdasan. Çox deyişilmisen, daha da gözelleşmisen...
-He, ola biler. Hem de evlenmişem- deyib elini qaldırıb üzüyünü gösterdi Yasemen.
Eldar bir anlıq duruxub qalsada, sonra Yasemenin elini tutub dedi:
-Yasemen sene bir söz demeliyem..
-Eldar burax elimi.
-Yasemen axı men...-onun sözünü yarıda kesen çiynine toxunan el oldu. Başını çevirdikde qezeble ona baxan Aydını gördü:
-Eşitmirsen?! Deyir burax elimi!
-Sene ne?!
-Deyirem burax, yoxsa pis olar!
Eldar ayağa qalxıb Aydının gözlerine baxıb soruşdu:
-Ne olar?
-Bax bu olar-deyib bir yumruqla Eldarı yere serib üstüne çıxaraq durmadan yumruqlamağa başladı Aydın.
Yasemen Aydının sözleriyle dayandırmağa çalışsada faydası yox idi. Sonunda ofisantlar gelib gücle Aydını qaldırdılar, artıq gücle nefes alan Eldarı sürüyerek restorandan
çığartdılar. Artıq ofisantların qollarında qurtulmuş Aydın qezeble Yasemene baxıb soruşdu:
-Xoşuna geldi?!
Yasemen "eslinde xoşuma geldi"-deye düşünsede:
-Yox! Vacib idi onu döymen? Deli olmusan?- deyib esebi şekilde gözlerini süzdürdü.
-He, deli olmuşam! Eceb edib döymüşem, yoxsa gelib o axmağa senin elini tutduğu üçün teşekkür etmeliydim? Hem sen menden icazesiz bura niye gelmisen?
-Pah, hele bir icaze almalıydım? Sen menden icaze almışdın?
-He, icaze almalıydın! Men erin deyilem? Sen nece bir oğlanla burda ola bilirsen?!
Yasemen bu sözden biraz tutulsada, özünü tez toplayıb dedi:
-Men bura Niluferle gelmişdim, hem mene hirsleneceyine özüne bax. Sen de bura esgerlik yoldaşınla gelmemisen- deyib eliyle biraz uzaqda dayanıb teeccüblü baxışlarla onlara baxan Leylanı gösterdi.
Aydın bir anlıq ne deyeceyini bilmedi. Sehv etdiyini özüde anlayırdı. Amma Eldarın Yasemenin elini tutmağına ele qezeblenmişdiki, özünün haqsız olması vecine bele deyildi.
-O düşündüyü kimi deyil, biz sadece dost kimi gelmişdik. Amma
o oğlan elini heçde dost kimi tutmamışdı!
-A elemi? Demek seherde sizi "dostcasına" öpürdü...
-O mesele

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 95 >>