bağlandı! Bundan sonra Yasemen senin 100metr yaxınlığında bele bir oğlan görmek istemirem! Menden icazesiz birde evden çıxsan, menden incime!
-Pah, niye?
-Çünki sen mene aidsen!
-Oldu, üstüme "menim malımdı" etiketide yapışdır, tam olsun.
Aydın hiylegercesine gülümseyib:
-Menim daha yaxşı variantım var-deyib eyilib Yasemeni öpdü.
Yasemen bunu heç gözlemediyinden donub qalmışdı. Ne etiraz bilirdi, ne de qarşılıq vere bilirdi. Aydın dodaqlarını Yasemenin dodaqlarından çekib teeccüble ona baxan arvadına gülümseyerek baxdı. Hele de çox yaxın olduğundan Yasemeni birde öpmek istedi. Artıq özüne gelen Yasemen Aydının yene onu öpmek istediyini görüb eliyle dodaqlarını tutub gözleriyle etrafı işare etdi...

Artıq eve gelmişdiler. İkiside ne qeder esebi görünmek istesede
bir-birlerine baxdıqları an gülmek tuturdu onları. Geldiklerinden beri 15 deqiqe idiki qapının ağzında dinmeden dayanmışdılar. En sonunda döze bilmeyib ikiside birden gülmeye başladılar. En az 10 deqiqe güldükden sonra zorla sakitleşen Aydın Yasemene baxıb:
-Qısqanc-dedi.
-Kim? Men?
-He sen. Hardan öyrendiyini bilmirem, amma bizi güdmeye gelmişdin. Qısqanc...
-Yox bir. Men hardan bileydim siz ordasız? Meni Nilu aparmışdı, toyda burda yox idi deye.
-Onda gözelim sen Niluferi aparmalı idin. Yalan demeyide bacarmırsan.
Yasemen heqiqeten sehv buraxdığını anlayıb üreyinde öz bacaraqsızlığına hirslendi.
-Heç de yalan demirem. Hem sem özünden danış, yazıq oğlan az qala ölecekdi.
-Ele ölmeliydi. O alcaq kimdiki menim olana toxunmağa cesaret edir?!
-Pah, senin olanmış.
Aydın eyilib Yasemene az qala dodaqlarına toxunacaq qeder yaxınlaşdı:
-Menim deyilsenki?-deyib gözlerine baxdı.
Yasemenin heç ne deye bilmediyini görüb gülümseyerek pıçıldadı:
-Sonsuzadek menimsen gözelim..
Seher tezden Yasemen telefonuna gelen zenge oyandı. Yarıyuxulu halda gözlerini acıb yatağın yanındaki tumbanın üstünde olan telefonu götürüb ekrana baxmadan açıb danışmağa başladı:
-Sabahın xeyir

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 95 >>