düşünmeliyem. Yan terefde bol qanlı bir emeliyyat getdiyini unutmalıyam... Of, başqa şey düşün. Meselen Aydını...o öpüşü..."
Bu düşüncelerle 30deqiqe keçirtdi Yasemen. Artıq emeliyyat bitmişdi. Afet xalanı reanimasiya şöbesine, Yasemeni ise palataya apardılar. Normadan çox qan verdiyi üçün veziyyeti o qederde yaxşı deyildi. Atası ile anası palatasına gelib durmadan ehvalını, orda nece dözdüyünü soruşurdular. Yasemen birteher onları yaxşı olduğuna inandıra bilib, Afet xalanım veziyyeti haqqında xeber bilmek üçün hekimin yanına gönderdi. 5deqiqe sonra otağın qapısı döyüldü:
-Of, ana 100-üncü defedi deyirem ki, yaxşıyam.
Qapı açıldıqda Yasemenin gözlediyinin eksine Aydın içeri girdi. Asta addımlarla yatağa yaxınlaşıb elindeki şokoladı ona uzatdı:
-Şey... Hekim dediki çox qan verdiyin üçün teyziqin düşecek. Men...men de düşündümki şirin şey yemelisen.
Yasemen gülümseyerek şokaladı ondan aldı:
-Çox sağ ol..
-Yox..yox, sen sağ ol. Sen anamın heyatını xilas etdin. Men üzr isteyirem, çox üzr isteyirem.
Yasemen teeccüble:
-Neye göre?
-Olanlara göre. Yeni etdiklerime göre. İnan çox peşmanam...peşmanam deyende seni öpmeyime yox, sen istemeden öpmeyime göre. Yeni eslinde peşman deyilem. Of! Çox qarışıqdı. Neyse sen özün başa düşdün yeqin.- bütün bu sözleri birnefese deyerek, hele de ona teeccüble baxan Yasemene baxıb gülümsedi Aydın.
-Ne? Neyse, boş ver. Onsuzda 100 defe de desen heç ne anlamayacam.
-Men indiye kimi heç kesden üzr istememişem, ona göre de bacarmıram deyesen
-deyib ele bir mesum ifadeyle Yasemene baxdıki...sanki nese sındırmış balaca uşaq kimi. Yasemen özünü saxlaya bilmeyib gülmeye başladı.
-Hmm... İlk defe üçün pis deyil. Neyse, bağışladım. Amma ele axmaqcasına hereketlere devam etsen heyatında çox adamdan üzr istemeli olacaqsan canım.
-Sence men axmağam?
-Biraz...
Yasemen Aydının qezebli bağışlarını görüb yene sehv etdiyini anladı. Onun bayaq
baxdığı kimi mesum ifadeyle Aydına baxdı. Aydın yumruğunu sıxaraq, alçaq sesle

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 95 >>