gelinbacıma kepenek daha gözel yaraşır-deyib gülümsedi.
Onun bu sözlerine hamı güldü.

10-15 deqiqe sonra qızlar masanın kenarında Aydının aldığı hediyyeni müzakire edirdiler. Aydınla Ferid divanda oturub söhbet etmek isteyirdiler, amma Ferid Aydının onun suallarına
başdansovdu cavab verib diqqetle Yasemene baxdığını görüb gülümseyerek dedi:
-Dostum sen deyesen aşiq olmusan.
Aydın:
-He-deyib birden Feridin ne dediyini anlamış kimi ona baxıb soruşdu:
-Ne?! Kime?
-Kime olacaq, Yasemene.
-Men heç kese aşiq-filan olmamışam.
-Besdi, ona nece baxdığını görürem. Deli kimi aşiq olmusan.
-Bu axmaq fikir ağlına hardan geldi bilmirem. Men Yasemeni sevmirem.
-Se-vir-sen...
Aydın esebleşib ayağa qalxaraq az qala qışqıraraq dedi:
-Men Yasemeni sevmemişem! Sevmirem! Esla da sevmeyecem!
Birden dediklerinin ferqine varıb gözlerini yumub, yumruğunu sıxaraq pıçıldadı-"Axmaq!"
Gözlerini açıb başını çevirib Yasemene baxdı. Gülümseyerek ona baxırdı Yasemen. Amma üzündeki o tebessüm ele acı idiki, sanki o tebessümde keder, göz yaşı gizlenmişdi. Yasemen ele baxırdıki, Aydın ezilirdi o baxışların altında. O sözleri dediyine ele peşman idiki... Yasemen biraz daha Aydına baxdıqdan sonra üzünü çevirib sanki heç ne olmamış kimi söhbetine devam etdi.
Aydın gücü tükenmiş kimi divana oturdu. Meclis artıq şenliyini itirsede 1 saat daha devam etdi. Bu 1 saat erzinde Yasemen Aydına bir defe de olsun baxmamışdı. Qonaqlar getdikden sonra Yasemen Aydına:
-Hediyyeye göre teşekkür. Çox gözel id...-sözünü bitire bilmeyib gözlerini yumdu. Yanağından 1 damla yaş süzülürdü.
-Hediyyeye göre teşekkür. Çox gözel id...-sözünü bitire bilmeyib gözlerini yumdu. Yanağından 1 damla yaş süzülürdü...
Qeher onu boğurdu, nefes bele ala bilmirdi. Gözü yumulu veziyyetde özüne gelmeye çalışırdıki, üzüne bir elin toxunduğunu hiss etdi gözlerini açdıqda qarşısında dizleri üzerine çökmüş Aydını gördü...

Aydın heç ne demeden Yasemenin üzündeki yaşı sildi. Sonra onu özüne çekib,

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 95 >>