"bu defe keçirem gözelim" deyib otaqdan çıxdı.

1 HEFTE SONRA:
-Of, ana milyon defe demişemki arabamı sürmeyinizden xoşum gelmir!
-Bağışla qızım. Aaa kişi necede huşsuzam, heç xeste yanına eliboş gederler?. Gerek meyve, gül-filan alaydıq.
-Düz deyirsen xanım.
-Ata siz gedin alın, men sizi burda gözleyerem.
-Oldu qızım, biz gelmemiş Afet xalanın yanına getme ha.
-Ok.
Yasemen ve ailesi artıq veziyyeti çox yaxşı olan Afet xalanı ziyarete gelmişdiler xestexanaya. Yasemen 10deqiqe gözledikden sonra sıxılım Afet xalanın yanına tek getmek istedi:
-He, demek palata neçe idi?. Evrika! Palata 45idi. Bu 41, 43, aha buda 45!
Yasemen elini desteye atıb qapını açmaq isteyirdiki eşitdiyi sözlerden donub qaldı:
-Yox ana! Men o şikestle evlenmeyecem!
-Ele deme oğlum. Yasemen çox ağıllı, gözel qızdı. Nolsunki yerimir? ALLAH onu bele yaradıbsa qul nekaredir ki, onu qınasın!
-Yox, yox, yox! Sen ne desende onunla esla evlenmeyecem! Senin heyatını xilas etdiyi üçün ömrüm boyu ona minnetdar olacam, amma bundan artığını menden isteme ana.
-Menim anan olaraq senden son isteyim budur oğlum.
Aydın gücle eşidilen sesle:
-Yaxşı...
Yasemen eşitdiyi sözlerin tesirinden çıxa bilmirdi. Aydınla esla bir geleceyinin olmayacağını bilsede, bunu onun dilinden eşitmek heyatdan aldığı en böyük zerbe idi. 14 yaşından beri xeyallarının şehzadesi olan Aydın, onun kimi bir "şikest qızı" istememişdi. Ağlamaq keçdi üreyinden.
Hönkürerek ağlamaq, bu dünyaya, heyatına lenetler yağdırmaq, ona bu taleyi yazan ALLAHa üsyan etmek istedi. Amma ede bilmezdi. Uşaqlıqdan beri onsuzda ona hemişe merhemetle baxan gözlerin qarşısında yazıq görünmemek üçün esla başqalarının yanında ağlamazdı. Boğazında düyümlenib nefes almağa bele qoymayan qeheri gücle udub, özünü toplamağa çalışdı. Hele de tutduğu qapının desteyini buraxıb, qapını yüngülce döydü. Eşitdiyi "girin" sözünden sonra üzüne böyük bir gülümseme yerleşdirib qapını açdı:
-Salamlar. Ooo necesiniz Afet xanım? Wow, super

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 95 >>