unutmusan?-deyib kinayeyle gülümseyerek ona çox yaxın olan Aydına baxdı.
Aydın bu sözleri eşidib donub qaldı, biraz özüne gelib udqunaraq dedi:
-Bunu evvelden deye bilmezdin?
Yasemen qalib gelmiş kimi gülümseyib:
-Eslinde deye bilerdim, amma senin indiki halını göre bilmezdim axı.
Aydın:
-Nç nç nç, senin kimi ağıllı bir qızdan, bele uşaqcasına hereketleri heç gözlemezdim-deyib süni teessüfle başını yelledi.
Yasemen qollarını çarpazlayıb, gözlerini qıyaraq Aydına baxıb dedi:
-Hele de ağlına başqa yalan gelmeyib he?
-İnan ele bil beynim donub. Hem sene bu qeder yaxınken düşüne biliremki...
-Ay ne qeder romantiksen...
-Adama ele baxırsanki qorxudan ağlıma heç ne gelmir.
Yasemen:
-Ve tanıdığımız öküz erim. Romantika bitdi, kobudluqlara devam-deyib gözünü süzdürdü.
-Aaa men heç de kobud deyilem gözelim.
-Hele de ağlına heç ne gelmir?
-Yaxşı ki, dünyadaki bütün qızlar senin kimi ağıllı deyil, yoxsa bu yaşıma kimi bir qızın elini bele tuta bilmezdim.
-Ne yeni, ağlına gelen yegane çare yaltaqlıqdı?
Aydın:
-Eslinde seni öpüb her şeyi yadından çıxartmağı planlayırdım, amma görünür bu da işe yaramayacaq-deyib çaresizce çiynini çekdi.
Yasemen:
-Of, yaxşı get. Gelen defe de ya daha mentiqli yalan tap, ya da heqiqeti de-deyib gülümsedi.
Aydın sevincle gülümseyerek:
-Helelik gözelim-deyib Yasemenin yanağından öpüb getdi.
Aydın qapıdan çıxdığı anda Yasemenin gözleri doldu. Bayaqdan özünü gücle şen göstermeye çalışırdı. Hiss edirdi... Gözünden axan bir damla yaşı barmaqlarının ucuyla silib pıçıldadı: ALLAHım yalvarıram düşündüyüm kimi olmasın...

Aydın heyete düşüb maşınına mindi. Sükanı elleriyle berk-berk sıxaraq öz-özüne pıçıldayırdı:
-Yox! Men pis heç ne etmirem. O sadece menim dostumdu...dostum...
Bunları ne qeder tekrar etsede vicdanı ona sehv etdiyini deyirdi. Yalan yalanı getirer, en birinci kiçik bir yalanla başlamışdı her şey. Bir tek yalanı artıq boğurdu Aydını, bu yalandan qurtulmaq isteyirdi. Yasemene dememişdi o

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 95 >>