-Eşitmemisen erle arvadın torpağı bir götürülüb. Senin varsa, demeli onun da var!
Aydın utancla başını aşağı salıb, alçaq sesle dedi:
-Xahiş edirem icaze ver içeri keçim. Yasemeni görmeliyem.
Nilufer qezeble:
-Sen bundan sonra Jasmini ancaq yuxunda göre
bilersen-deyib zerble qapını çırpdı. Otağa keçib masaya eyleşerek kederli görünen refiqesine baxdı:
-Keçecek Jasminim-deyib saçlarını sığalladı. Yasemen refiqesine baxıb kederle gülümsedi. Ele bu an qapının zengi yene çaldı.
Nilufer:
-Açmayacam qapını. Evvel-axır bezib gedecek axmaq-deyib kinayeyle gülümsedi.

45 DEQİQE SONRA:
Nilufer başını ellerinin arasına alıb, qapının zenginden bezmiş halda getdikce esebleşirdi. Yasemen ise Aydının bu inadkarlağından özü de bilmeden üzünde yaranan sevinc gülümsemesini gizletmeye çalışırdı. Sonun da Nilufer esebi şekilde dedi:
-Jasmin sabah ilk iş o qapının zengin sökecem.
-Qapının toxmağı da var Nunu.
-Onuda sökecem!
Yasemen refiqesine baxıb:
-Nilu qapı yerinde durduğu müddetce onu döymeyin 100-lerce yolu var-deyib gülümsedi.
Nilufer uşaqcasına dodaqlarını büzüb Yasemene yalvaran gözlerle baxıb dedi:
-Jasmin nolar qapını açım, o axmaq ne sözü var desin getsin. 10 deqiqe daha bu zengi eşitsem maştağalıq olacam.
Yasemen sanki heç de üreyince deyilmiş kimi baxıb dedi:
-Yaxşı, senin xetrine.
Nilufer sevinerek ayağa qalxıb qapını açdı. Aydının üzüne bele baxmadan otağa qayıdıb yerine eyleşdi.

Aydın Niluferin qapını açıb getmesinden sonra bir anlıq qapının ağzında donub qaldı. Seherki qetiyyetini itirirdi yavaş-yavaş. Yasemeni geri qaytarmaq isteyirdi, amma özünü nece bağışladacağını bilmirdi. Sonunda cesaretini toplayıb derinden nefes alaraq içeri keçdi. Asta addımlarla qonaq otağına teref gederek heyacanını boğmağa çalışırdı. Otağın qapısından keçdiyi an Yasemeni görüb dayandı. Darıxmışdı... Bir gece de ne qeder darıxa bilersen ki, birinden? Belke de Yasemene bir gece yox, bir ömür hesret qalmışdı. Gözlerinden, saçlarından, etrinden,

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 95 >>