onu sözlerine, nevazişine, isti nefesine, öpüşlerine ehtiyacı vardı...amma inana bilmirdi onun her zaman yanında olacağına, buna göre de tamamile Aydından aslı olmadan
uzaqlaşmaq isteyirdi... Bu kimi düşüncelerle boğuşarken hissizce gözlerini elinde tutduğu kitaba dikmişdi. Onu düşüncelerinden qapının zengi ayıltdı. Yuxudan ayılmış kimi diksinib teeccüble Nilufere baxdı.
Nilufer bayaqdan kövrelmiş halda kederli refiqesine baxırdı. Qapının zengine o da diksinib teeccüble Yasemene baxıb çiynini çekdi. Ayağa qalxıb gedib qapını açdıqda, qarşısına böyük bir ayı çıxdı, daha doğrusu oyuncaq ayı. Ayı Niluferin teeccübden donmasından istifade ederek heç ne demeden içeri keçdi. Qonaq otağına girib başını biraz eydikde bayaqdan ayıcığı gezdiren Aydın göründü. Aydın gülümseyerek teeccübden böyümüş gözlerle ona baxan Yasemene baxdı. Sonunda Aydını tanıyan Nilufer qonaq otağına qayıdıb qollarını çarpazlayaraq esebi halda Aydına baxırdı. Aydın Nilufere baxıb kinayeyle gülümseyerek, üzünü çevirib Yasemene baxaraq:
-Salam gözelim. Necesen? Bax bu senin üçündür-deyib ayıcığı Yasemenin qabağına qoydu.
Yasemen teeccüb qarışıq maraqla özünden böyük ayıcığa baxıb bir uşaq kimi sevindi. Aydına sevincle gülümseyerek baxıb:
-Aydın bu çox şirindi. İndi bu menimdi? Ayallax, men bundan sonra ancaq bunu qucaqlayıb yatacam- deyib birden ciddileşerek elave etdi:
-Amma bu heç neyi deyişdirmez. Biz esla barışmayacağıq.
Aydın Yasemenin bu sözlerine gülümseyib:
-Men buna emin deyilem gözelim. Emin olduğum tek şey: sen sonsuzadek menimsen!-deyib insanın ruhunu delen baxışlarla Yasemene baxdı.
Yasemen Aydının bu baxışlarından nefesi kesilecekdi az qala. Bir anlıq gözlerini yumub, özünü toplayıb qetiyyetle dedi:
-Demeli yanılırsan. Bu dünyada heç neye emin olmamalısan. Hem qadınlar bir mal-mülk deyillerki sahiblenesen. Her qadın azad iradeyle, heç kesden aslı olmadan heyatını yaşamalıdır ve men de sensiz bir heyat yaşamaq isteyirem.
Aydın teeccüb qarışıq bezgin ifadeyle Yasemene

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 95 >>