menim ağlıma gelmeyib. Boş yere bu qeder eziyyet çekdim-deyib Yasemenin ona qezeble baxdığını görüb elave etdi:
-Amma gözel arvadımın nazıyla oynamaq mene daha xoşdu.
Yasemen gülümseyib dedi:
-Yaxşı, sen get, birazda burda qalsan bizi döyecekler.
-Men sensiz heç yere getmirem.
-Get, men sabah eşyalarımı yığıb gelecem.
Aydın uşaq şıltaqlığı ile:
-Sen indi gelsen, eşyaların sonra geler.
-Besdi Aydın, uşaqlıq eleme, get.
Aydın könülsüzce ayağa qalxıb, Yasemeni öpmek üçün eyilirdiki nenenin hele de zehmle ona baxdığını görüb sadece yanağından öpdü. Gederken etraflarındaki insanları öz keskin baxışlarıyla qovmağı unutmadı...

2 SAAT SONRA:
Yasemenle Nilufer hele de milli parkda söhbet edirdiler. Getdikce havanın qaraldığını görüb Nilufer dedi:
-Jasmin belke gedek? Hem eşyalarını yığmalıyıq.
Yasemen "yaxşı" menasında başını yelledi. İkisi yola teref gedirdilerki Niluferin telefonuna zeng geldi. Yasemen zengin kimden geldiyini anlayıb menalı şekilde ona baxıb:
-Yaxşı, biraz o terefde danışa bilersen-deyib gülümsedi.
Nilufer utancdan qızarıb:
-Jasmin gözle, 5 deqiqeye gelirem-deyib telefonu açıb uzaqlaşdı.
Yasemen yolun diger terefindeki maşınına baxıb, Niluferi maşında gözlemeyi qerara alıb yolu keçmek istedi, amma
yolun ortasında tekeri çökekliye ilişdi. Çıxmağa çalışırdı, amma o qederde qorxmurdu. Onsuzda park yolundan maşınlar aşağı süretle keçirdiler ve artıq 5-6 avtomobil yanından zerersiz keçmişdi...

Aydın eve gelib, bir başa Yasemenin otağına getdi. Sevincle yatağa üzanıb pıçıldadı:
-Sensiz keçecek son gece gözelim...
Birden gözüne tumbanın üstünde duran defter sataşdı. Eline alıb vereqlemeye başladı. Bu Yasemenin şeir defteri idi ve Aydın ondaki bütün şeirleri oxumuşdu. Hetda birini Yasemene mahnı kimi oxumuşdu. Bu fikirlerle defteri vereqledikde diqqetini son sehifede olan adsız bir şeir çekdi:

Bağışla meni sevgilim, uzaqdayam.
Buraxıb getdim senin ellerini.
Keşke bu an yanında ola bilsem,
Sile bilsem yaş

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 95 >>