çevrilib ona bayaqdan teeccüble baxan Aydına baxıb
gülümseyerek dedi:
-Cavan oğlan ne olub?
Aydın teeccübden çıxıb:
-Men...men dua etmeye gelmişem-deyib gözlerini yere dikdi.
Qoca:
-Bele dua edilmez oğlum.
-Bes nece? Men neyi düzgün etmirem?
-Eger dua edeceksense bir düşün. Doğurdan dua etmeye deyer? Senin yaşındakılar çoxu pul, maşın, var-dövlet kimi fani şeyler üçün dua edir. Dua ALLAHdan ne ise xahiş etmekdi. Alemlerin Rebbinden ele boş şeyler istemek düzgündü sence?
Aydın başını qaldırıb qocanın üzüne gülümseyerek baxıb dedi:
-Menim var-dövlete ehtiyacım yoxdur. Men heyatım üçün dua edirem.
Qoca teessüfle başını yelleyib:
-Bağışla oğlum. Nese xesteliyin var?- deyib diqqetle Aydına baxdı.
Aydın elini üreyinin üstüne qoyub:
-Var dayı. Ürek xesteliyim var. Bu gün axşam ya bir ömür xoşbext yaşayacam, ya da ölecem-deyib acı-acı gülümsedi.
Qoca biraz düşünüb:
-Oğlum bezen insan yad adama, doğmasından daha rahat derdini danışır. Sen de danış derdini. Dermanı mende olmaz belke, amma bura ALLAHın evidi, Yaradan mütleq eşider seni-deyib gülümsedi.
Aydın biraz tereddüt etsede, özünü toplayıb Yasemenle olanları danışmağa başladı. Danışdıqca Yasemeni ne qeder çox sevdiyini anlayırdı. Danışıb bitirdikden sonra çaresizce qocanın üzüne baxdı.
Qoca Aydının üzüne gülümseyerek baxıb dedi:
-Yalançısan a gede.
Aydın teeccüble:
-Ne? Men ne yalan demişem? Kime demişem?-dedi.
-Özüne demisen oğlum, özüne. Bu 1-2 aylıq sevgi deyil. Bu illerdir içinde böyüyen bir sevgidi. Özüne illerdir "sevmirem" deye yalan demisen. Bir herfin hökmüne boyun eymisen. Amma sevmisen oğlum, ölümüne sevmisen. Boşuna özünü de, o qızı da incitmisen. Amma deyimki o qız da seni sevib, çox sevib, yoxsa senin bu axmaqlıqlarına dözmezdi. İndi ise get arvadının yanına ve o gözünü açanda yanında seni görsün.
Aydın iteatkarlıqla ayağa qalxıb qapıya teref getdi. Birden ayaq saxlayıb arxaya çevrilib gülümseyerek:
-Sağ ol dayı ve haqqlısan, men onu çoxdan sevirem.-deyib

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 95 >>