ibretamiz hekaye qisa ama maraqli...
---
Genc idi, gozel idi, baci-qardashi yox idi, evin tek ovladi idi. Azad idi. Rahat geyinirdi, shalvar, ya etek ferq etmezdi. Amma hicabli xanim idi... Universitet xeyallari vardi... Ve bir gun ... Qapi doyulur:
- Ana, baxarsan?
- Yaxshi, qizim.
- Kimdir?
- Pochtalyonam.
İmtahanlarin neticeleri gelmishdi. Hele xeberi yox idi, en gozel universitetlerden birine daxil olmushdu. Heyecanla achdilar zerfi. Ve arxasinca texmin edileceyi kimi sevinc qishqiriqlari ve s.
Yashadigi sheherden kenarda idi universitet. Amma ferq etmezdi. Bashortusu problemi de var idi mekteblerde. "Eshi, 3-4 ilden bir shey olmaz. Acharsan bashini, ne edek mecburuq" - deyirdiler aile uzvleri.
CHamadanlar hazirlandi, yola dushduler. Atasi Sevdani bir eve yerleshdirdi ve geldi. Bundan gozel ne ola bilerdi Sevda uchun. Ali mektebe daxil olmagi isteyirdi, amma en esasi, aileden uzaq olmagin verdiyi rahatliq olacaqdi. Sevgilileri olacaqdi, istediyi vaxtda chole chixacaqdi...
Mektebde "x" camaatindan olan (mueyyen bir teriqet) biriyle qarshilashdi. CHox yaxshi anlashdilar. Aradan 2 il kechmishdi ki, Sevda universitetdeki tehsilini yarimchiq qoyub evine dondu. Ailesi chashdi.
‘'Qizim, gozlerin qizarib, xeyirdir, xestelenmisen?'' - deye sorushdular. Cavab vermedi.



Gunlerle otagindan chixmadi. Hekime apardilar, bir shey chixmadi. Amma gozleri daim qirmizi idi. İller kechdi, chox elchiler geldi, amma her goren "Xesteliyi var" deye imtina etdi.
Nehayet, bir gun bir genc "Ne olacaq ki" dushuncesiyle Sevda ile evlenmeyi qebul etdi. Sevda gozelliye ehemiyyet vermirdi. Atasi oglandan ne ish gorduyunu sorushanda, "Hamballiq edirem" - dedi. Atasi evvel istemedi, amma sonra "Bashqasiyla evlendire bilmerem" deye raziligini verdi.
Aile qurmalarindan 1 ay kechmishdi. Yoldashi yuxuya getdikden sonra Sevda ortadan itirdi. Fateh bunu hiss etdi. "Menim xanimim ne edir, yoxsa narkotikden istifade edir?" - deye fikirleshdi. SHeytan vesveseler verirdi her gun:

[1] 2 >>