8. Ata, ana ve oğul şehidler Aşura gününde düşmenin ilk hemlesini def
ederken İmam Hüseynin (e) 50-den artıq silahdaşı
şehid oldu. Bundan sonra tekbetek döyüşler
başladı. Tekbetek döyüşlerin evvelinde İbn Ziyadın qulamı Salim ve atasının (Ziyad ibn Ebihinin) qulamı Yesar döyüş meydanına girib, özlerine teref- müqabil teleb etdiler. Hebib ibn Müzahirle Büreyr ibn Xüzeyr ayağa qalxıb, döyüşmek üçün icaze istediler. Lakin İmam onlara icaze vermedi. Onda İmamın destesinden Abdullah ibn Ümeyr Kelbi adlı ucaboylu, şücaetli bir döyüşçü izn alıb, meydana girdi. Abdullah ailesi ile birlikde Kerbelada özünü İmama çatdırmışdı. Hemin gün onun heyat yoldaşı
Ümmi-Veheb ve oğlu Veheb de Kerbelada idiler. Salimle Yesar Abdullahın kimliyini bilende evvelce döyüşmek istemediler; dediler ki, bizim qabağımıza ya Hebib ibn Müzahir, ya Züheyr ibn Qeyn, ya da Büreyr ibn Xüzeyr çıxmalıdır. Lakin Abdullah: “Sizin meydanınıza çıxan her kes sizden üstündür” deyib, onların üstüne şığıdı. Abdullah ildırım süretile Yesara hücum edib, onu yere yıxdı ve qılıncla vurmağa başladı. Bu zaman Salim ona arxadan hücum etdi. Abdullahın qalxanı olmadığından elini qabağa verdi, Salimin qılıncı onun sol elinin barmaqlarını dibinden üzdü. Lakin Abdullah yaraya ehemiyyet vermeyib, Salimi qetle yetirdi. Bunun ardınca düşmenin bir neçe esgeri meydana tökülüb, onun vurmağa başladılar. Nehayet, Abdullah her terefden üstüne yağan zerbelerin altında şehid oldu. Abdullahın heyat yoldaşı Ümmi-Veheb çadırdan onu haraylayıb savaşmağa heveslendirirdi. Abdullah yaralananda Ümmi-Veheb eline bir çadır payası götürüb, onun kömeyine telesdi. Lakin İmam Hüseyn (e) bu merd qadını geri çağırıb buyurdu: “Cihad qadınlara vacib deyil”. Abdullah şehid olandan sonra Ümmi-Veheb onun cesedinin üstüne gelib, başını dizi üste aldı. Bu zaman Şümr ibn Zülcövşen öz nökerine emr verdi ki, bu fedakar qadını öldürsün. Nöker elindeki emudla Ümmi-Vehebin başından vurub, onu şehid etdi. Abdullahın şehadetinden sonra İmam Hüseynin (e) daha

[1] 2 >>