gülmüşdük ki, - burada özü de gülmeye başladı.
- Maşallah, - belelikle Sevinc arada da olsa bir söz deyirdi, - bes nece oldu ki, ayrıldız?
- Bezen gezerken onun başı herlenirdi. Sebebini soruşurdum, demirdi, ya da qısa olaraq, “qan azlığındadır” deyirdi. Narahat olmağa başlamışdım, ne qeder soruşdumsa da, narahat olunacaq bir şeyin olmadığını bildirdi. Bir gün deniz kenarında gezerken başı cox pis herlendi, menden, sonra meni buraxıb yanımızdakı skamyadan tutundu. Burada bele meni düşünmüşdü, meni buraxdı ki, birden yıxılsa meni de yıxardı. Kaş meni de özüyle aparaydı...
Sonra birteher de olsa, skamyada oturdu, men özümü saxlaya bilmedim, ağlamağa başladım, etrafımıza insan yığıldı. Biraz başını tutdu, sonra “heç ne yoxdur”, deyib ayağa qalxdı. “Biraz başım herlendi” dedi. Etrafımızdakı insanlar dağılışdı. Mense dayanmadan hekime getmeyini, ele oradan birbaşa hekime gedek deyirdim. O ise, “yox, ne yaxşı gezirik” dedi. “Gezintiden sonra gederem”, men dayana bilmedim, “men de seninle gedecem”, icaze vermedi, “yox, narahat olma, gec olacaq, men sene ne olduğunu bildirerem sonra”. Razılaşdıq, mene ne qeder ağır olsa da, gezmeye davam etdik. Menim gözümden yaş dinmirdi, meni bu halda görüb onun da gözleri yaşardı. Amma biz gezmeye davam edirdik. Biraz evvel baş veren hadise yadıma düşdü, “Aman Allahım! Birden o heyatımda olmadı, o zaman men ne edecem? Bunu düşünmek bele dehşet vericidir”. Özümü ele onsuz düşündüm, sanki dünya durmuşdu, başım herlendi, gözüm qarardı. Bir de üzüme su tökülende ayıldım, heç deme yıxılacaqdım, Kenan güclü elleriyle meni qavrayıb, skamyanın üstüne qoymuşdu, üzüme tez biraz su sepdi, ayıldım. Yaxşı ki, tez ayıldım, yoxsa kim bilir, menim üçün ne eziyyetler çekerdi. Menden ne olduğunu soruşdu, mense düzünü dedim, “heyat bir anlıq mene sensiz göründü. Başım herlendi, ağlım sensen. Gözüm qaraldı, gözümün nuru sensen. Dünyam dayandı, menim dünyam sensen. Meni bu dünyada yalqız qoyma! Yoxsa menim qatilim olarsan!”. Elimi tutdu, “ele deme,

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 20 >>