bildim. “Keç, seni gözleyir” dedi.

İçeri keçdim. Kenan ele oradaca uzanmışdı. İki gün idi görmürdüm, başında saçı da yox idi. Onu gören kimi ağlamağa başladım. “Ağlama, Arzum, yaxınıma gel” dedi. Sesi de biraz deyişmişdi, belke de mene ele gelirdi. Elimi tutdu, danışmağa başladı, “yadındadırsa, sene en çox Arzum deyerdim. Bunu tek senin adınla elaqelendirmirdim, hem de menim arzum, xeyalım olduğun üçün deyirdim. Nesib olmadı, neynek, alın yazısı. Allah(c.c) bele istemiş, bele de oldu. İndi arzum biraz ferqlidir, arzum odur ki, Allah(c.c) bizi cennetine qoysun, biz de orada sonsuzadek birge yaşayaq. Bu dünyada onsuz xoşbextlik uzun sürmez. Beli, menim ömrüm çox az qalıb, amma çox üzülme. Allahdan(c.c) gelmişik, Ona(c.c) döndürüleceyik, bu Allahın(c.c) qanunudur. Gedirem, amma gözüm arxada getmek istemirem. İsteyirem ki, mene bezi şeylerde söz veresen. Seni xoşbext etmek isteyirdim, ede bilmedim, amma yene de xoşbext olmağını isteyirem. Men gedecem, amma sen yaşayacaqsan...”, burada sözünü yarımçıq qoydum, “sensiz ebediliyi teklif etseler, ele bu deqiqe, men bir anı seçerdim, amma seninle...” dedim. “Ele deme gözüm, mene burada söz ver ki, bir delilik etmeyeceksen, ele bir müddet keçdikden sonra birini...” bele deyib biraz dayandı, mence “sevib” sözünü işledecekdi, amma mümkün olmayacağını bildiyi üçün o sözü işletmeden davam etdi, “biriyle evleneceksen, uşaq sahibi olacaqsan, mensiz de olsa heyatına davam edeceksen”. Ne qeder ağır olsa da, söz verdim, çünki onun gözü arxada getmeyini istemirdim. “Seni sevirem” dedi. “Men de...” deye bildim. Danışa bilmirdim, sadece onun üzüne baxıb dayanmadan ağlayırdım, “artıq gözüm arxada qalmaz, axiretde görüşenedek, helelik” deyib gülümsedi. “Ele deme” deyecekdim, amma eli boşalmışdı, qışqırdım, silkeledim, amma nafile, o artıq bizim dünyamızdan köçmüşdü. Ele ağlamağa başladım ki, sesime anası, bacısı geldi. Onların da derdi böyükdü. Men sevdiyimi, onlar ise, biri tek oğlunu, biri ise qardaşını itirmişdi. Onlar da onu çox

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 20 >>