başını masanın üstüne qoydu. Artıq otaqdan yalnız Arzunun ağlamağının sesi, bir de bezen onun sayıqlayarcasına “meni düşünmüşdü, meni düşünmüşdü” sözleri eşidilirdi...
Bir gün sonra

Arzu üçün gün hemişeki kimi sade başlamışdı. Zengli saatın sesiyle oyandı, namazını qıldı, duasını etdi, sonra da evdekileri oyatdı. Seher yemeyini hemişe özü hazırlayardı. Daha doğrusu, seher süfresini. Seher yemeyini yedikden sonra, ele dünen geydiyi paltarı geyindi. Eslinde bu gün başqa bir don geyinecekdi, amma dünenki hadiseden sonra heç neye hevesi qalmamışdı, ona göre de onu ütülememiş yatmışdı. Gözüne sürme sürüb, biraz da bezenib evi terk etdi. Yolda çox vaxt getdiyine göre, yolda her zaman kitab oxuyardı. Bu eslinde ona Kenandan keçmişdi. Kenanı her zaman yolda oxuyan görerdi, doğru da edirdi, günde iki-üç saat boşu-boşuna getmekdense, oxuyaraq vaxtını deyerlendirirdi. Ele ona göre çantasında en azı bir kitab olardı.

Ofise çatıb başqa işçilerle görüşdükden sonra birbaşa qapıya açarı salıb qapını açdı. Heç vaxt yoxlamazdı ki, belke Sevinc ondan tez gelib qapını açıb. Çünki bu iki il erzinde cemi bir defe Sevinc ondan tez gelib, bir defe de eyni vaxtı gelmişdiler. Sevinc artıq gecikmeye verdiş etmişdi. Yaxşı ki, direktor bir söz demirdi, hemişe deyerdi ki, “tercümeleri vaxtında çatdırın, qalan ne edirsiz edin”.

Oturan kimi dünenden qalan tercümelere girişdi. Axşam terefi verilen ve iki gün erzinde tercüme edilmeli olan yazılar. Belke dünen de bitire bilerdi, amma dünenki hadiseden sonra yalnız bir hissesini tercüme ede bilmişdi. Biraz tercüme etdikden sonra saata baxdı, artıq Sevinc yarım saat gecikirdi. Birden nese olar deye zeng etmeyi düşündü, sonra “arada bir saat da gecikendir” deyib, imtina etdi. Elindeki kağızı bitirdikden sonra yene saata baxdı, qırx beş deqiqe keçmişdi, amma Sevinc hele de ortalarda görünmürdü.

Birden qapı açıldı. Gelen Sevinc idi. Düz elli deqiqe gecikmişdi, amma Arzu ona heç ne demedi. Sevincin o halını gören heç kes heç ne demezdi

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 20 >>