bilmirdim, o bir cümle işledene qeder, “niye sene yalan deyim ki?! Her heftenin ikinci, dördüncü ve altıncı günleri görüşürük”. Ancaq indi men anlamışdım, sen niye menimle yalnız bir günden bir görüşürdün. Doğru deyirdi, bir günden bir görüşmeye başladığımız artıq dörd-beş ay olardı. Sen ikimizle de eyni anda görüşürdün, seni o qeder sevmişdim ki, duyğularımla oynayacağını heç düşünmezdim ve eb esası da, senden gözlemezdim.

Bunları öyrendikden sonra bir anlıq özümü öldürmek isteyirdim. Hemin oğlanın yanından ayrıldım, belke de gedib özümü öldürecekdim. Amma Allah(c.c) qarşıma bir dostumu çıxardı. Allah(c.c) ondan razı olsun. Çox dindar bir adamdır. Menim bu sefeh düşüncelerimi düzeltdi. Eger ele ederemse, en pisini özüme, en esası da meni sevenlere etmiş olaram, aileme, dostlarıma”, - Arzu burada dayandı, bu duyğular ona tanış idi, o da ilk növbede özünü öldürmek istemişdi, amma bunun heç de yaxşı olmayacağını, ele Kenan özü izah etmişdi. Beli, intihar heç zaman çıxış yolu ola bilmez. Eksine, meseleni daha da qelizleşdirir.

“Sözü çox uzatmayacam. Eger görüşdüyümüz bu vaxt erzinde senin xetrine deymişemse meni bağışla, bu mene yeterlidir. Birazdan dostumla ölkeni terk edeceyik, hara getdiyimi demeyecem, onsuz yeqin sene maraqlı da deyil. Bir de neçe il sonra qayıdacağımı bilmirem. Sene son arzum, xoşbext ol! Onsuz seven ürek başqa ne deye biler ki. Birlikde olmadıq, sen mensiz xoşbext ol! Elvida!
Seni seven, Orxan”.

Arzu Sevince baxdı. O ise hele de ağlayırdı. Doğrudur, mesele çox pis hell olundu, amma Sevinc ele bunu isteyirdi, bes niye ağlayırdı?! Bax, bunu bilmek isteyirdi.

- Sevinc, bes niye ağlayırsan? Axı ayrılmaq isteyirdin...
- Amma onu itirenden sonra istemediyimi anladım.

Arzu belke de bir söz deyecekdi, amma deye bilmedi, gelen mesajın sesi onu susdurdu. Sevinc tez telefonu çıxardı, yeqin Orxandan geldiyini düşünürdü. Mesajı oxuyub daha da pis ağlamağa başladı. Arzu ise hele de neyin baş verdiyini anlamış deyildi. Sakitce telefonu

<< 1 ... 17 18 [19] 20 >>