düz deyirdi. Artıq qerar vermişdi, Orxana dostluq teklif edecek ve bu meseleni bir defelik hell etmeye çalışacaqdı. “Yox, bu bele davam ede bilmez, axşam Orxanla görüşende meseleni bir defelik hell etmeliyem”.

Bunu düşünüb Arzuya teref baxdı. Yene de onun ağlına heyran qalmışdı. “Amma o bütün bunları haradan bile bilerdi?! Düzdür, çox kitab oxuyur. Amma sevgini yaşamayan, dadmayan biri nece sevgi haqqında bu qeder bilikli ola biler?!”. Sakitce fincanı götürdü, dodağına teref götürdü, sonra geri qoydu. Kofe artıq soyumuşdu.

Arzu ise kağızlara baxırdı. Eslinde elindeki yazılara baxır sayılmazdı, temiz başqa şeyleri düşünürdü, Sevincin bilmediyi terefi, hele oxucumuza da melum olmayan terefi. “Ah, bu cavanlar. Nece de sadelövhdürler. Bir bilseler sevgi nedir, bu cür veziyyetlere düşmezdiler”. Fincanı götürdü, ele bir defeye yarıya qeder içdi, yalnız fincanı masaya qoyduqdan sonra onun soyuduğunun ferqindeydi.
Bir gün sonra

Sevinc bu gün de gecikmişdi, artıq buna verdiş etmişdi. Otağa daxil olub, hal-ehval sorusduqdan sonra Arzu ona bir neçe kağız uzatdı, “Bunları tercüme etmek lazımdır”. Başları qarışıq olduğu üçün dünenki söhbetden ne söz düşmüşdü, ne de kimse danışmaq isteyirdi. Günortaya yaxın Arzu işini qurtardı, aparıb kağızları tehvil verdi, sonra da elektrikli çaydanı qoşdu ki, qaynasın. Sevinc amma hele işini bitirmemişdi, amma “Neyse, qalanlarını günortadan sonra ederem” deyib kağızları kenara qoydu.

Su qaynamışdı, Arzu yene iki kofe süzdü, birini Sevincin qabağına qoydu, birini de götürüb getdi öz masası terefe.
- Ne oldu? Görüşdün Orxanla?, - deye Arzu söhbete başladı.
- Ona dostluq teklif eledim.
- Ne?, - Arzu ele soruşdu ki, Sevinc bir anlıq durdu, ne baş verdiyini başa düşmedi.
- Onu dostluq tekilf etdim, - deye tekrar etdi.
- Ay qız, sen delisen? Heç sevgiyle dost olarlar?
- Amma men ondan ayrılmaq istemirem axı.
- O bes sene ne dedi?
- O da ele sen deyenleri. Dedi ki, dost olmaq istemir, menimle olmaq isteyir, geri

<< 1 2 [3] 4 5 ... 20 >>