dövrdür deye her kes mala, mülke vurulur? Yox, sehv düşünürsen. Tamamile sehv düşünürsen. Mence hele de vefalı, delilercesine aşiq qızlarımız ve, - burada biraz dayandı, udqundu. Gözünde yaş göründü, Sevinc ilk defe onun gözünde yaş görürdü, - vefalı, merd, qeyretli ve, - görünür oğlan haqqında hele çox demek isteyirdi, amma uzatmadı, - meğrur, Mecnun kimi sevenlerimiz var. Sadece onları dastanlaşdıran Nizamilerimiz, Füzulilerimiz yoxdur.
- Sen bes sevmeden sevgi haqqında bu qeder şeyi haradan bilirsen? Yoxsa sen de mi vaxtile aşiq olmusan?

Arzu Sevince ters-ters baxdı. Görünür dediyi cümle xetrine deymişdi. Sevincin cümlesinde işlenen bir “de” edatı ona çox toxunmuşdu. Sevincin günde birine duyduğu duyğunu onun sevgisine oxşatmağı ona pis tesir etmişdi. Çünki o emin idi ki, Sevincin duyğuları sevgi deyil, sadece zamanla ötüb keçecek simpatiyadır. Sevinc baxışları hiss eledi, amma onun da xetrine deymesin deye, ne qeder ağır olsa da, Arzu da nitqinde sade kimi görünen “de” edatından istifade etdi.

- Eledir, men de bir vaxtlar aşiq idim. Hem de delilercesine. Eslinde ele indi de aşiqem, unutmamışam, hem nece unuda bilerem ki, - deyib derin xeyallara qaldı.
- Bes ne oldu? Nece oldu ki, ayrıldız?, - görünür Arzunun gizli terefi ona çoz maraqlı gelmişdi.
Arzu susdu. Görünür, danışıb-danışmamaq arasında qerarsız qalmışdı. Sonunda qerar verdi, danışacaqdı. Uzun zaman idi ki, onun haqqında danışmırdı, belke danışsa biraz rahatlayacaqdı.

- Adı Kenandı, - deye söze başladı, - Onu ilk görende ikinci kursda oxuyurdum. O ise üçüncü kursda. Bir universitetde oxuyurduq. Amma o riyaziyyat üzre oxuyurdu. Onu ilk gördüyüm gün hele de yadımdadır, dünen olmuş kimi. Amma üstünden o qeder hadise yaşamışam ki, sanki o vaxtdan bu yana bir minillik keçib. Universitetin çıxışında idim, refiqemi gözleyirdim. Üzerimde bir baxış hiss eledim. Ona teref çevrildim, uca boy bir oğlan idi. Yaraşıqlı, gözel de geyinmişdi. Seliqeli, - artıq göz yaşları yanağıyla süzülürdü,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 20 >>