günü de seslide olub, yaxşı ki, ders vaxtı zeng eden olmayıb. He, bir de oradan ele sakit ayrıldıq, cüme günü olduğu kimi. O günü de birteher sona çatdırdım. O günler sanki bitmek bilmirdi. Deyerdiler ki, ele saatlar olur, gün kimi gec keçer, özümde görmeyince inanmırdım, amma o günden sonra inanmağa başladım, neinki gün, belke de ay kimi uzun.

Bir sonrakı gün de evvelki kimi oldu evveli, bu sefer başqa don geyinmişdim, amma yene güzgünün qabağında çox vaxt serf elemişdim ve buna göre yene de derse gecikmişdim. Hemin gün bufetde görmedim onu. Ümidim yene de universitetin çıxışına idi, onun üçün çox da kederlenmedim onu bufetde görmediyime. Yene dersdeyken hazır olmağım ve ders biten kimi sinifi terk etmeyim. Bu sefer inamlı addımlarla çıxışa doğru yürüyürdüm ve hiss edirdim ki, yaxınlaşdıqca qelbimin döyüntüsü artır, çıxışa çatanda ele döyünürdü ki, sanki yerinden çıxacaq.

O yene oradaydı, meni görüb yene gülümsedi. O an o qeder isteyirdim ki, menim yanıma gelsin, tanış olmaq istediyini beyan elesin. Refiqem de, görünür tez gelecekdi, ona göre biraz da telaşlanmışdım. Biraz baxışdıq, sanki mene teref gelmek isteyirdi, amma cesaret ede bilmirdi. Menim qelbim de sanki, “Özüne inan, bax, buradayam, beli, men de tanış olmaq isteyirem” deyirdi. Bir de gördüm mene teref gelir. Onun o zamankı gelişini hele de unuda bilmirem, tir-tir esirdim, o yaxınlaşdıqca heyecanım daha da artırdı. Yanıma geldi, udqunaraq, çetin de olsa, “Vaxtiniz xeyir. Sizinle tanış olmaq isterdim” dedi. Çox sade sözlerdi, amma mene o qeder tesir etmişdi ki. Belke de qıza yaxınlaşmanın en sade ve çox halda da işe yaramayan növü idi,- deyib gülümsedi, - Amma bir bilsen mene nece tesir etmişdi. Biraz qızardım, başımı aşağı eydim, “yox” demezdim elbetde, amma birden-bire “men de” deye bilmezdim. İlk defe bele halla rastlaşırdım. Sanki meni düşdüyüm veziyyetden qurtarmaq isteyercesine, “Adım Kenandır. Riyaziyyat fakultesi, 3-cü kurs telebesiyem” dedi. Mense, “Arzu, tercüme, 2-ci kurs” deye

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 20 >>