demirdi,qayğıya ehtiyacı olduğunu düşünen Eminin atası,xoşbextliye ve sakitliye layiq olduğunu düşünen Leylanın ailesi. Sevgimiydi,bağlılıq idimi.Heç kimi bunu fikirleşmirdi...
Leyla bu il daha ferqli gelmişdi,narahat ve qemgin.Universitetin axırıncı ilinde idi ve evdekilerin mesleheti ile xaricde ikinci tehsile imtahan vermiş ve daxil olmuşdu.Yol boyu bunu Emine nece deyeceyini ve Eminin ne reaksiya vereceyini düşünürdü.Ve budur dedi,amma olanlardan özü de şoka düşmüşdü.Sakitlik ve sade :"Başa düşdüm..."-cavabı... Sonda ise Leyla üçün axmaq görünen soyuq gülümseme.Ve bütün ayı davam eden adi günler.Axı niye o başqa heç ne demedi,etiraz,qezeb hanı?Cavab tapa bilmirdi.Tekidle soruşduqda ise,eşitdiyi cavablar soyuq su kimi sızladırdı bedenini:
--Sence denize su töksen ne qeder deyişe biler?(Onsuzda her kes terk edir birilerini bu dünyada)-üreyinde seslendirdi.
O günden söhbet açılmadı,bu güne kimi.
Seher ev daha da canlanmışdı,kömekçil er çamadanları yığır,ev sahibleri ise seher yemeyi stolu arxasında söhbet edirdiler.Ataların sesi daha aydın eşidilirdi:
--Bilirsen de,menim qızımın isteyini-gülümseyere k sözüne başladı
--Ne?
--Türkiyeye teyyare ile yox,qatarla getmek isteyir.
--Bele da yaxşıdı,yeni yerler görerem,hem de maraqlı olar-Leyla memnun ses tonu ile atasının sözünü kesdi
--Qoy ne isteyir elesin,cavanların ne düşündüyünü ne istediyini bilmediyimi çoxdan qebul etmişem,sen de etsen ela olar.Ne vaxt yola düşür?
--Bu axşam Bakıya qayıdırıq,seherse yola salırıq.
--Bele tez?Onda biz de siznen gelerik,yola salarıq.
--Niye özüne eziyyet verirsen.Burda görüşsen de olar
--Olmaz.Bele lazımdı,he Emin?-o gözucu oğluna baxdı
--Nece istirsen...
--Vessalam-gülümsedi ve çay içmeye başladı.
Yollar ve onların sakitleşdirici sehrini bilmeyen insan yoxdur mence,gece seması altında bu sehrin daha da artığını hemçinin.Dalqabaq geden maşınlar Bakıya çatdı.Bakının yorucu geceleri onları öz ağuşuna acgözlükle aldı,sakinlerese sadece seherin "elvan"

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>