700 ballıq hicab

Bu heftenin gündemine yeni bir xeber geldi. O da 700 plan toplamış hicablı qız haqqında xeber idi. Bu xeber inanclı keslerin üzüne uzun süren kederden sonra tebessüm bexş etdi. Adamı yandıran odur ki, bu hadiseye sevinen de ele mehz inanclı kesim oldu.

Bu artıq bizim alınımıza yazılıb, bu memleketde başında örtük gezdiren heç bir xanımın ne uğuruna sevinen var, ne de onların derdine şerik çıxası birisi... Musiqili yarışlarda bir nefer yer tutduqda az qala xalq ayağa qalxıb, hemin iştirakçıya alqışlar söyleyirler. Bele ise ne üçün tehsil heç kesi maraqlandırmır axı?!

Uzun illerdir hicablı qızlarımızı en aşağı intelektuala malik insan kimi cemiyyete teqdim etmekde israrlı ziyalılarımız var. Mence bu hadise onlar üçün qapaq olar. Ellerinde imkan olsaydı çox güman "Her hansısa bir fırıldaq neticesinde bu balı toplayıb” da deyen olardı.

Sözsüz ki, bu qız kimi mekteblerde çox sayda başıbağlı qızlarımız var... Hele evlerinde oturub gözü pencerede qalaraq "Göresen men ne zaman hemyaşıdlarım kimi mektebe gedeceyem?” deye arzu eden qızlarımızı demirem.

Deye bilersiz ki, "Axı sene ne var? Ne tutmusuz bu hicablı qızlardan? Niye ayrımçılıq salırsız axı?” Kenardan celbedici görünse de, bu fikir sehvdir. Çünki ayrımçılığı, parçalamağı hicablı qızları mektebe buraxmamaqla haqsızlığa girdab olanlar işlerini meharetle gördüler.

Bir deyerli ve ziyalı dostlardan biri deyir ki, "Bele halları gördükde (yeni hicablı bir qızın 700 bal toplamasını) Misir Merdanovu mehkemeye vermek isteyirem”. Beli, bu zülmdür, açıq-aşkar zülm. Soruşdular ki, zülm nedir, edalet nedir? Cavab verdiler ki, "Edalet güllere, zülm ise tikanlara su vermekdir”. Her hansı bir elaçı qızı hicablı olduğuna göre mektebe buraxmamaq zülmdür. Belke de, zülmkarlıq artıq qana işlemişdir.

Öz vetendaşlarına susamış bir memur olan yerde düşmene hacet?! Hicablı balamızın uğuru her birimizin uğurudur. Habele yüksek bal toplamış her bir kesin uğuru Azerbaycanımızın uğurudur, tehsilimizin

[1] 2 >>