Yolda qarşılaşdığımızda, azan oxunurdu.
- "Gel seni mescide aparım," dedim. Bu gün Cümedi
bilirsen
daha evvelki tekliflerimi de redd etdiyi üçün:
- Sen de menim mescide getmediyimi bilirsen, dedi.
- "Bilirem amma, Sebebi de mene maraqlıdır." dedim. - "Ne bilim olmur,alınmır"- deye cavab verdi. "Belke
etrafın da
tesiri var. Hem şalvarımın ütüsü pozulub dizleri aşınar
deye
narahatlıq edirem."
İster istemez gülerek: -" Her halda zarafat edirsen"-dedim. "Bunun üçün
mescid terk
edilermi heç?"
- "Ciddi söyleyirem. Geyimime ve xüsusile "Yaşıl"a
çox düşkün
olduğumu bilersen." dedi. Heqiqeten de ele idi. Geydiyi bir-birinden gözel
paltarları mütleq
yaşılın bir başqa tonundan seçer ve her vaxt ütülü idi.
- "Yaxşı, Heyatında heç mescide getmedinmi?" deye
soruşdum.
- "Uşaq iken babamla bir neçe defe getmişdim, deye cavab verdi.
Lakin artıq gede bileceyimi zenn etmirem.
Söyledikleri meni son derece çaşdırmış ve bu
mövzunu açdığıma
peşman etmişdi. Daha sonra el sıxışıb ayrıldıq.
Onunla danışmamızdan iki ay sonra, özünün mescidde olduğunu
söylediler. Derhal getdim. Bağçadakı namaz saflarının
en
qarşısında dayanırdı ve üzerinde yene yaşıllar vardı.
Yavaşca yanına yaxınlaşdım ve sakit bir sesle:
- "Bes heç mescide gelmeyecekdin?" -soruşdum. Heç sesini çıxartmadı. çünki musalla daşının
üzerinde, yaşıl örtülü
bir tabut içinde yatırdı.